1. Wszystkie teksty nadesłane do redakcji „Studia Norwidiana” są recenzowane.
  2. Proces recenzyjny jest rozłożony na kilka stopni.
  3. Stopień pierwszy nadzorują redaktorzy działów, czyli członkowie kolegium redakcyjnego odpowiedzialni za określoną część pisma, np. Artykułów, Interpretacji czy Materiałów. Sporządzają oni wstępne recenzje nadesłanych artykułów. Nadesłane artykuły oraz własne recenzje prezentują na wstępnym zebraniu kolegium redakcyjnego.
  4. Stopień drugi. Po zapoznaniu się z artykułami i wstępnymi recenzjami redaktorów działów kolegium redakcyjne przekazuje teksty do redaktorów tematycznych: są to członkowie kolegium redakcyjnego lub rady naukowej pisma, którzy są specjalistami w zakresie problematyki poruszanej w nadesłanym tekście.
  5. Stopień trzeci. Redaktor działu wraz z redaktorem tematycznym podejmują decyzję o powołaniu dwóch recenzentów zewnętrznych (spoza KUL-u oraz spoza jednostki, w tym także zagranicznej, w której zatrudniony jest autor artykułu), oceniających w sposób niezależny i poufny przekazany im tekst. W przypadku tekstów w języku obcym jeden z recenzentów musi być afiliowany poza Polską oraz redaktor działu wraz z redaktorem tematycznym mogą także powołać specjalnego recenzenta lingwistycznego, zwłaszcza w przypadku, gdy nadesłany tekst został napisany w innym języku niż rodzinny język autora (np. autor jest Polakiem, a tekst został napisany po francusku lub odwrotnie: autor jest Francuzem, który nadesłał tekst pisany po polsku).
  6. Recenzenci decydują o zakwalifikowaniu tekstu do druku, biorąc pod uwagę takie czynniki, jak np. nowe lub nowatorskie podejście do tematu, wprowadzenie nowego tematu do badań, zastosowanie odpowiedniej metodologii oraz wkład w stan dotychczasowych badań.
  7. Każda recenzja, zarówno kierownika działu, recenzenta tematycznego, jak i recenzentów zewnętrznych ma formę pisemną i musi kończyć się jednoznacznym wnioskiem: dopuszczającym tekst do druku bądź nie dopuszczającym do druku.
  8. Wstępną decyzję o dopuszczeniu tekstu do druku podejmuje redaktor tematyczny na podstawie dwóch pisemnych recenzji zewnętrznych. Przekazuje swoją decyzję wraz z dokumentacją redaktorowi działu, ten zaś prezentuje je na zamykającym dany numer zebraniu kolegium redakcyjnego.
  9. Stopień czwarty. Kolegium redakcyjne podejmuje – po szczegółowym zapoznaniu się recenzjami oraz ostateczną opinią redaktora tematycznego przekazaną przez redaktora działu – o wydrukowaniu tekstu. Kolegium określa, w którym numerze pisma tekst zostanie opublikowany: w bieżącym lub jednym z kolejnych, o czym sekretarz redakcji informuje autora tekstu.
  10. Stopień piąty. Kolegium redakcyjne włącza dany tekst do określonego numeru pisma. Już po złożeniu całego numeru pisma numer jest poddany ostatecznej recenzji przez dwóch zewnętrznych recenzentów, których zadaniem jest ocena całej publikacji przed oddaniem jej do druku. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości na tym etapie pracy, artykuł wraca na kolegium redakcyjne, o czym informowany jest autor, a procedura recenzyjna po ustosunkowaniu się autora do wątpliwości lub zarzutów rozpoczyna się od nowa.
  11. Pozytywne recenzje wydawnicze dwóch niezależnych recenzentów zewnętrznych, które dotyczą całej publikacji, czyli całego numeru pisma (z oceną i ustosunkowaniem się także do jego poszczególnych artykułów) zamykają cały proces recenzyjny.
  12. Nazwiska recenzentów wydawniczych są publikowane w każdym opublikowanym numerze pisma.
  13. Na stronie internetowej pisma redakcja podaje do publicznej wiadomości listę recenzentów zewnętrznych współpracujących ze „Studia Norwidiana” oraz podaje listę recenzentów zewnętrznych pracujących przy określonym numerze pisma.
  14. W przypadku recenzji zewnętrznych ani recenzenci, ani autorzy nie znają swoich tożsamości (wszystko odbywa się w duble-blind review process).
  15. Recenzje są tajne: nie są one ujawniane przez redakcję pisma ani autorom, ani drugiemu recenzentowi.
  16. „Guest authorship” lub „ghostwriting” lub inne podobnego typu zjawiska są uznawane przez redakcję pisma za przejaw nierzetelności naukowej i poważne sprzeniewierzenie się ethosowi badacza oraz autora. Przypadki takich praktyk są przez redakcje piętnowane, podawane do publicznej wiadomości i zgłaszane stosownym podmiotom, w tym: towarzystwom naukowym, podmiotom i jednostkom zatrudniającym autorów, instytucjom finansującym naukę etc.
Autor: Łukasz Niewczas
Ostatnia aktualizacja: 06.07.2015, godz. 23:33 - Łukasz Niewczas