 |
|
Ks. Stanisław Łach
(1957 – 1963)
Kiedy w 1980 roku Ks. Profesor Stanisław Łach obchodził 50-lecie służby kapłańskiej, pośród rozlicznych gratulacyjnych telegramów, był jeden szczególny – nadawcą jego był Prymas Polski Stefan Kardynał Wyszyński. W swoich życzeniach przekazywanych wówczas dostojnemu jubilatowi pisał: „ [...] ksiądz Stanisław Łach połączył swoją pracę ze szczególnym świadectwem Prawdzie Bożej, oddając się studiom biblijnym. Stał się w dużym stopniu ośrodkiem skupiającym młodych studentów, którzy pod kierunkiem Księdza Profesora wchodzili na teren rzetelnej nauki ...”. Wieloletni trud naukowca, badacza biblijnych dziejów, akademickiego wykładowcy, ale przede wszystkim kapłana i wychowawcy szeregu pokoleń polskich teologów, zaowocował życzliwą pamięcią. Analizując uniwersytecką aktywność i zaangażowanie ks. Profesora Stanisława Łacha, należy najpierw sięgnąć do okresu wczesnego dzieciństwa i lat młodości. To w tym okresie kształtowały się w młodym człowieku te cechy, które w późniejszych latach charakteryzowały dojrzałą postawę Profesora.
Stanisław Łach urodził się 7 marca 1906 roku w Gorzkowie koło Bochni w województwie krakowskim jako syn rolników Antoniego i Marianny z domu Śmietana. Posiadał czworo rodzeństwa - trzech braci pracujących na roli oraz siostrę Helenę, która wstąpiła do klasztoru sióstr urszulanek. Przez 3 lata uczęszczał do szkoły podstawowej w Gorzkowie, przez 2 kolejne lata do szkoły powszechnej im. Jachowicza w Bochni. Zmiana szkoły wynikła z faktu, że w szkołach wiejskich program nie obejmował niektórych przedmiotów ( np. nauki języka niemieckiego od III klasy), bez których nie można było ubiegać się o przyjęcie do ośmioklasowego gimnazjum. Po ukończeniu szkoły podstawowej przez 4 lata kontynuował naukę w gimnazjum w Bochni, a następnie – ponieważ gimnazjum to, początkowo klasyczne, zamieniono na humanistyczne – przeniósł się do gimnazjum klasycznego im. K. Brodzińskiego i S. Szujskiego w Tarnowie. Tam poznał łacinę i grekę. W 1926 roku otrzymał świadectwo dojrzałości i rozpoczął studia w Instytucie Teologicznym w Tarnowie. W 1930 roku otrzymał święcenia kapłańskie i został skierowany do pracy
w duszpasterstwie najpierw jako wikariusz w Dębicy, a następnie jako prefekt Męskiego Seminarium Nauczycielskiego w Starym Sączu. Po 2 latach został przeniesiony na stanowisko dyrektora Niższego Seminarium Duchownego w Tarnowie pełniąc równocześnie funkcje wicekanclerza kurii biskupiej oraz sekretarza ówczesnego ordynariusza diecezji tarnowskiej ks. bpa L. Wałęgi, a potem jego następcy ks. bpa F. Lisowskiego. Równocześnie w latach 1933- 1936 kontynuował studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, 31 października 1936 roku uzyskał stopień doktora teologii na podstawie pracy pt. Udział ubogich w dobrach kościelnych, napisanej pod kierunkiem ks. prof. M. Wyszyńskiego. Zamiłowanie do Pisma św. nie pozwoliło młodemu teologowi spocząć na laurach, bezpośrednio po doktoracie rozpoczął studia specjalistyczne z dziedziny biblistyki na papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, które uwieńczył uzyskaniem stopnia licencjata nauk biblijnych. Do kraju wrócił w 1938 roku od razu objął wykłady z Pisma św. ( Nowy Testament) oraz lektorat języka greckiego w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Wykłady te kontynuował w początkowym okresie okupacji pełniąc funkcje najpierw prefekta, a potem wicerektora Seminarium Duchownego. W Sądzie Diecezjalnym pełnił funkcję obrońcy węzła małżeńskiego. W tym czasie rozpoczął przygotowywanie rozprawy habilitacyjnej. Po zakończeniu wojny w 1945 roku przeprowadził kolokwium habilitacyjne z nauk biblijnych Starego Testamentu na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie książki pt. Dekalog ustalenie i wyjaśnienie tekstu. Recenzentami rozprawy habilitacyjnej i dorobku naukowego ks. dra Stanisława Łacha byli: ks. prof. dr J. Kaczmarczyk, ks. prof. dr A. Klawek i ks. prof. dr P. Stach. Od 1945 roku. W sierpniu 1945 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego i tytuł docenta na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Został mianowany dyrektorem Instytutu Wyższej Kultury Religijnej w Tarnowie. Warto wspomnieć przy tej okazji że działalność naukowa Ks. Stanisława Łacha nie ograniczała się tylko do przestrzeni akademickich audytoriów, rozwinął żywą działalność biblijno-popularyzatorską organizując cykl wykładów biblijnych po miastach i wioskach diecezji tarnowskiej. Kontakt z diecezją oraz wykłady w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie kontynuował nieprzerwanie, do czerwca 1976 roku.
Kolejny etap życia ks. Stanisława Łacha rozpoczyna się wówczas kiedy w związku z zrzeczeniem się wykładów (Pisma św.) Starego Testamentu przez Ks. Bpa Tomasza Wilczyńskiego, dziekan Wydziału Teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego ks. Bolesław Radomski na posiedzeniu Rady Wydziału w dniu 29 maja 1953 roku wysuwa wniosek o zatrudnienie na stanowisko zastępcy profesora ks. Stanisława Łacha przy katedrze Starego Testamentu. Ks. Stanisław Łach w roku akademickim 1952/53 otrzymuje wykłady z Pisma św, prowadzi seminarium naukowe oraz lektoraty z języków starożytnych dla kursu wyższego. 1 października 1952 roku (ks. Stanisław Łach) rozpoczyna prace na KUL. Z wielkim zapałem podjął wykłady ale także już wtedy dał się poznać jako gorliwy wykładowca zaangażowany w życie uniwersyteckie. Od 1954 roku został czynnym członkiem Towarzystwa Naukowego KUL. By zdobyć pogłębioną znajomość epoki, środowiska wśród którego kształtowała się literatura Staro- i Nowotestamentalna ks. Łach jako stypendysta Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie odbył podróż naukową do Palestyny i krajów arabskich. Uzyskane w ten sposób poszerzenie horyzontu badawczego spożytkował w całym szeregu publikacji. Owocem wytężonej pracy był kolejny tytuł naukowy. Otóż w październiku 1956 roku Centralna Komisja Kwalifikacyjna nadała ks. Stanisławowi Łachowi tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego. Opinię przygotował ks. prof. Aleksy Klawek.
Kolejnym ważnym zadaniem jakie postawiła wspólnota uniwersytecka przed ks. Łachem było objęcie funkcji Dziekana Wydziału Teologicznego. 27 września 1956 roku, zginął śmiercią tragiczną poprzedni dziekan ks. Bolesław Radomski. Na posiedzeniu Rady Wydziału 17 stycznia 1957 roku ks. Stanisław Łach został wybrany nowym dziekanem Wydziału Teologii, funkcję prodziekana objął ks. Wincenty Granat[1]. Dobre zdolności organizacyjne a przede wszystkim wielkie zaangażowanie na rzecz Wydziału Teologicznego sprawiły że Ks. Stanisław Łach funkcję dziekana piastował przez trzy kolejne kadencje w latach 1957-1963, a w roku akademickim 1963/64 pełnił funkcję prodziekana. Właśnie w tym czasie powstał kurs teologii dla świeckich oraz w tych latach dojrzewały ważne dla wydziału decyzje o jego właściwym profilu, strukturze i miejscu i roli w życiu Uniwersytetu.
Już w lutym 1957 roku na wniosek ks. dziekana rada wydziału powołała komisję, która miała rozpocząć prace nad zorganizowaniem fakultetu teologicznego dla świeckich w ramach wydziału. W tej komisji obok rektora KUL; znalazł się także dziekan. Podczas pierwszego roku działalności ks. Łacha powołano szereg nowych katedr: katedrę teologii duszpasterskiej, katedrę teologii ascetycznej i mistycznej, katedrę archeologii biblijnej oraz katedrę mariologii. W miejsce istniejących 2 katedr Historii Kościoła utworzono 3: katedrę historii Kościoła w starożytności, katedrę historii Kościoła w średniowieczu i katedrę historii Kościoła w czasach nowożytnych.
Na wniosek ks. Łacha w roku akademickim 1957/1958 od drugiego semestru na wszystkich sekcjach wprowadzono obowiązek uczestniczenia w dwóch seminariach naukowych. Na wniosek Komisji Duszpasterskiej Episkopatu Polski, Ks. Stanisław Łach na posiedzeniu Rady Wydziału 26 listopada 1957 roku przedstawił propozycję utworzenia sekcji teologii duszpasterskiej. Rozpoczęto prace nad przygotowaniem nowej sekcji. Ostatecznie 23 czerwca 1958 roku powołano sekcję teologii duszpasterskiej wyodrębniając następujące katedry: katedrę teologii pasterskiej ogólnej, katedrę socjologii religii oraz katedrę psychologii duszpasterskiej. Wykłady z teologii pasterskiej na KUL rozpoczęły się w roku akademickim 1958/1959. Ostatecznie Instytut Teologii Pastoralnej powołany został w 1968 roku przez Stolicę Apostolską. W 1964 roku ukształtowały się trzy specjalizacje: pedagogiczno-katechetyczna, liturgiczno-homiletyczna, hodegetyczno-socjologiczna. W tym samym czasie adiunkt Ks. K. Morowiec przedstawił projekt organizacji Instytutu Muzyki Kościelnej z papieskim programem nauczania z uwzględnieniem niektórych przedmiotów teologicznych. Uchwalono wniosek komisji o erygowaniu przy Wydziale Teologicznym Instytutu Muzyki Kościelnej. Po pierwszym roku swojej działalności Ks. Dziekan Stanisław Łach na posiedzeniu rady wydziału 24 czerwca 1958 roku złożył szczegółowe sprawozdanie z działalności wydziału teologicznego za rok akademicki 1957/1958, zostało udzielone mu absolutorium na kolejny rok akademicki, prodziekanem został o. Andrzej Krupa[2].
Opus Magnum ks. Stanisława Łacha bez cienia wątpliwości można nazwać Szkołę Biblijną działającą przy KUL. Utworzono ją w 1959 roku decyzją Kongregacji Seminariów i Studiów Uniwersyteckich z sekcji biblijnej erygowanej w 1956 roku za zgodą Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego przy wydziale teologii KUL. Staraniem ks. Stanisława Łacha utworzone zostały 2 nowe katedry biblijne (filologii biblijnej oraz archeologii i geografii biblijnej) oraz zaangażowani zostali nowi wykładowcy, mianowicie: ks. J. Kudasiewicz, ks. K. Romaniuk. Ks. L. Stachowiak, ks. M. Filipiak, o. H. Langkammer, ks. J. Homerski, ks. J. Szlaga. Od początku celem szkoły było wykształcenie wykładowców Pisma św. zwłaszcza dla seminariów duchownych, a także przygotowanie specjalistów duszpasterstwa biblijnego. Ważnym wydarzeniem w dziejach Szkoły było przygotowanie i przeprowadzenie egzaminów kwalifikujących do nauczania Pisma św. zgodnie z wymaganiami prawa kościelnego ( 1966-1967) Po Soborze Watykańskim II pracownicy Szkoły Biblijnej włączyli się czynnie do interpretacji dokumentów soborowych i recepcji jego idei, rozpoczęto opracowywanie przekładów Pisma św. z tekstów oryginalnych. Stanowisko kierownicze utworzonej przez siebie Szkoły Biblijnej piastował niemal do końca swojej pracy na KUL. Zabiegał o dobre wyposażenie zakładu biblijnego, napływ nowych studentów, a przede wszystkim o dobór wysoko wykwalifikowanego zespołu profesorów. Sam będąc pracowitym, narzucił rytm wytężonej pracy całej szkole biblijnej: profesorom i studentom.
Z inicjatywy ks. Łacha od roku 1972 odbywały się na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim co roku Tygodnie Biblijne poświęcone najbardziej aktualnym problemom biblijnym. Szkołę w momencie przejścia ks. Łacha na emeryturę (1976 rok ) tworzyło 8 samodzielnych pracowników naukowych, była stawiana w rzędzie najpoważniejszych ośrodków biblistyki światowej. Znajomość języków obcych zarówno starożytnych jak i nowożytnych pozwoliła Dziekanowi Wydziału Teologicznego KUL na nawiązanie żywej współpracy z ośrodkami naukowymi na świecie, warto tu wspomnieć choćby ożywioną współprace z uniwersytetami z Włoch, Niemiec czy Belgii. Sam ks. Łach odbył wiele podróży w celach służbowych, podczas jednej z nich do Rzymu; przeprowadził szereg rozmów m. in. z kard. G. Garrone Prefektem Kongregacji Uniwersytetów Katolickich, ks. C. Martinim rektorem Papieskiego Instytutu Biblijnego oraz z Sekretarzem Papieskiej Komisji Biblijnej. Podczas tych spotkań omówił program Szkoły Biblijnej KUL. Wysłuchał także postulatów swoich rozmówców a dotyczących m. in. podziału katedry filologii biblijnej na 2 odrębne katedry: hebraistyki i biblijnego języka greckiego, oraz przekształcenie zeszytu biblijnego Roczników Teologiczno – Kanonicznych w kwartalnik – jako samodzielny organ naukowy Szkoły Biblijnej KUL. Na audiencji u papieża Pawła VI dnia 19 stycznia 1972 złożył sprawozdanie z pracy Szkoły Biblijnej KUL oraz przekazał Ojcu Świętemu 13 voluminów. Naukowego komentarza do Starego Testamentu. Z księżmi kończącymi studia specjalistyczne w Rzymie omawiał ich udział w opracowaniu 6 tomowego komentarza do apokryfów.
Trzecia kadencja dziekańska ks. Łacha rozpoczęła się w roku 1961, wówczas wybrany prodziekanem został Feliks Gryglewicz[3]. Działalność ks. Łacha jako dziekana przypada także na czas bezpośredniego przygotowania Kościoła do odbycia Soboru. Wyrazem zaangażowania w przygotowanie Soboru było powołanie komisji dla przygotowania soboru powszechnego przy Wydziale Teologicznym. Aktywność dziekańska ks. Łacha widoczna jest także w konkretnych liczbach. W latach 1959 – 1964 przeprowadzono 4 kolokwia habilitacyjne, wypromowano 42 doktorów, nadano 243 tytuły licencjackie z teologii oraz 246 magistrantów otrzymało absolutorium. W roku akademickim 1963/64 ilość studentów wydziału przekraczała 422. Na uwagę zasługuję rozwój tzw. kursu wyższego w tych samych latach studia doktoranckie na wszystkich sekcjach podejmowało 198 doktorantów. Wprowadzono także możliwość odbywania studiów teologicznych dla sióstr zakonnych na kursie dla świeckich i tak w roku akademickim 1962/63 studia takie podjęło 16 sióstr. Rozwijano nieustannie biblioteki zakładowe w roku 1962 liczba woluminów przekroczyła`15.210. Uniwersytet to także kadra naukowa, troską dziekana było także nieustanne poszerzanie oferty edukacyjnej dla studentów co wiązało się z zatrudnianiem nowych pracowników naukowych i ich awansem naukowym. Niestety trzeba także zwrócić uwagę na fakt, że władze komunistyczne w tamtych czasach często blokowały zatwierdzanie stopni naukowych, stąd awans naukowy był często rozciągnięty w czasie. W roku akademickim 1962/63 zatrudnionych było: profesorów zwyczajnych - 2, profesorów nadzwyczajnych - 4, docentów – 7, docentów habilitowanych nie zatwierdzonych – 4, adiunktów z tytułem doktora – 12, asystentów – 2.
Ks. Stanisław Łach mimo rozlicznych obowiązków umiał pogodzić funkcję dziekana z zaangażowaniem na rzecz nauki. 27 czerwca 1963 roku Senat KUL jednogłośnie zatwierdził uchwałę Wydziału Teologicznego w sprawie nadania tytułu profesora zwyczajnego ks. Stanisławowi Łachowi, a w roku 1966 otrzymał państwowe zatwierdzenie. W swoich badaniach zajmował się głownie problemem natchnienia Pisma św., krytyką literacką i egzegezą poszczególnych ksiąg Starego Testamentu, a zwłaszcza problematyką egzegetyczną Pięcioksięgu i Psałterza. Ks. Łach był autorem wielu rozpraw monograficznych i kilkudziesięciu artykułów naukowych ogłoszonych drukiem w czasopismach polskich i zagranicznych z zakresu biblistyki, orientalistyki i teologii biblijnej. Był inicjatorem i redaktorem naukowym wielu prac zbiorowych i wydawnictw seryjnych. Do najważniejszych należą - seria komentarzy do ksiąg Starego Testamentu, sam przetłumaczył i skomentował cały Pięcioksiąg i Psałterz. Jako redaktor tej serii otrzymał w roku akademickim 1973/74 nagrodę Rektora KUL w kategoriach prac zbiorowych. Wydał 4 tomy Materiałów pomocniczych do wykładów z biblistyki oraz seria wydawnicza Obietnica i wypełnienie składająca się z 3 tomów. Z prac zbiorowych najważniejsze to Wstęp do Pisma Świętego, w którym był redaktorem 2 tomu, komentarz egzegetyczny do czytań mszalnych niedzielnych i świątecznych oraz praca zbiorowa pt. Jeszcze o Biblii prezentująca najważniejsze problemy biblijne w popularno naukowej formie. Ks. Łach pełnił także funkcje redaktora działu starotestamentalnego w Encyklopedii Katolickiej, był autorem wielu haseł.
Działalność dydaktyczna ks. Łacha podczas 24 letniej pracy na KUL zamknęła się liczbą 18 wypromowanych doktorów, 9 przeprowadzonych habilitacji z zakresu biblistyki oraz dziesiątki wypromowanych magistrantów. Nie licząc rozlicznych recenzji pisanych w KUL, ATK i w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. O tym jak bardzo dbał o wykształcenie swoich studentów może świadczyć wypowiedź ks. M. Filipiaka zamieszczona w księdze pamiątkowej poświęconej ks. Stanisławowi Lachowi: „ Nie ma w sobie nic ze znudzenia; prace dyplomowe jego uczniów pasjonowały go jak powieść kryminalna. Swoich seminarzystów <<ścigał>> listami nawet w czasie wakacji, prosząc o przysłanie kolejnej partii pracy do przejrzenia. Bardzo tolerancyjny dla odrębnego zdania, w obliczu prawdy pokorny – potrafił przyznać rację najmłodszemu uczestnikowi seminarium. Był rzadkim przykładem teoretyka obdarzonego godnym podziwu zmysłem praktyczności ...”.
Pomimo dość czasochłonnej funkcji dziekana działalność naukowa i dydaktyczna ks. Stanisława Łacha nie zacieśniała się tylko do KUL-u. Przez od 1957 roku był przewodniczącym Sekcji Biblistów Polskich. Zorganizował 13 ogólnopolskich zjazdów biblijnych, na które zapraszał wybitnych biblistów z całego świata. Jego staraniem materiały z tych zjazdów były sukcesywnie publikowane. Otrzymywał nagrody, odznaczenia i wyrazy uznania. 5 maja 1965 papież Paweł VI mianował go pierwszym z Polaków konsultorem papieskiej Komisji Biblijnej. Piastował także godność Prałata Jego Świątobliwości. Ks. Łach był czynnym członkiem Towarzystwa Orientalistycznego. Uczestniczył aktywnie w pracach Sekcji Orientalistycznej Polskiej Akademii Nauk, 12 kwietnia 1972 roku został powołany w skład osobowego Komitetu Nauk Orientalistycznych PAN. Wygłosił kilkadziesiąt referatów w ośrodkach naukowych w Polsce i zagranicą. W 1973 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był członkiem Rady Naukowej Episkopatu Polski.
Kiedy w 1975 roku władze uniwersytetu poinformowały Ks. Stanisława Łacha o zbliżającym się terminie przejścia na emeryturę, poprosił o wykłady zlecone w Szkole Biblijnej. Do 1976 roku aktywnie brał udział w życiu uniwersyteckim. 6 października 1976 roku Rada Wydziału Teologicznego KUL postanowiła wydać księgę pamiątkową poświęconą osobie ks. Profesora Stanisława Łacha, w ten sposób wyrażając wdzięczność za długoletnią ofiarną służbę na rzecz wydziału a także całego uniwersytetu. Po przejściu na emeryturę ks. Stanisław Łach podjął wykłady w Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. Ks. Stanisław Łach zmarł po długiej chorobie 8 czerwca 1983 w Bochni. Miał 78 lat. W kapłaństwie przeżył 53 lata. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Brzeźnicy k/Bochni.
Oprac. ks. Marek Grygiel SChr
Bibliografia
Archiwum Uniwersyteckie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II ( dalej: AU KUL)
AU KUL, Referat Personalny, Akta osobowe pracowników, Łach Stanisław ks., 1952 –1976, sygn. A – 447;
AU KUL, Wydział Teologii, Protokoły Komisji Rady Wydziału, 1948-1985, sygn. II 1.18;
AU KUL, Wydział Teologii, Księga Rady Wydziału Teologii, 1945-1958, sygn. II 1.16.1;
AU KUL, Wydział Teologii, Sprawozdania dziekańskie 1944-1990, sygn. II 1.23;
AU KUL, Kancelaria Rektorska, Korespondencja z Wydziałem Teologicznym, 1945-1967, sygn. brak;
AU KUL, Kancelaria Rektorska, Inauguracje roku akademickiego, 1957/1958 do 1963/1964 sygn. brak;
Bender R., Władze naczelne Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 1944-1968, w: Księga jubileuszowa 50-lecia Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, red. M. Rechowicz i in., Lublin 1969; Filipiak M., Bibliografia prac księdza profesora dr hab. Stanisława Łacha , RTK 25(1978)z. 1, s. 9-13; tenże, Ksiądz profesor doktor Stanisaw Łach , tamże 5-8; tenże, Ksiądz Profesor Stanisław Łach, w: Scrutamini Scripturas. Księga pamiątkowa z okazji jubileuszu Ks. prof. Stanisława Łacha, red. S. Grzybek i in., Kraków 1980, s. 9- 19 ( bibliografia podmiotowa); Łach S., Kronika Wydziału Teologicznego 1944-1968, w: Księga jubileuszowa 50-lecia Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, red. M. Rechowicz i in., Lublin 1969; Misiurek J., Teologia w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Nurty-osoby-osiągnięcia. Lublin 1999;Piech S. Łach Stanisław, w: Słownik Polskich Teologów Katolickich, red. J. Mandziuk, t. 8, Warszawa 1995, s. 342-348 (tu bibliografia podmiotowa i przedmiotowa); Ziółek J., Katolicki Uniwersytet Lubelski w latach 1944-1992, w: Księga pamiątkowa w 75-lecie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, red. M. Rusecki, Lublin 1994.
[1] Granat Wincenty ks. , ur. 1 IV 1900 roku w Ćmielowie, zm. 11 XII 1979 w Sandomierzu, teolog, rektor KUL w latach 1965 –1970, prodziekan Wydziału teologicznego w latach 1956-1958. Od roku 1956 do 1965 pełnił także obowiązki dyrektora konwiktu księży studentów KUL. Był wieloletnim kierownikiem II katedry teologii dogmatycznej, sprawował przez jakiś czas opiekę nad katedrą teologii fundamentalnej a od 1968 roku powierzono mu kierownictwo katedry i sekcji teologii porównawczej. Prowadził także zajęcia dla słuchaczy Instytutu Wyższej Kultury Religijnej przy KUL. W latach 1965-1970 sprawował funkcję prezesa Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaciół KUL.
[2] Krupa Andrzej Ludwik OFM, dziekan Wydziału Teologii w latach 1963-1965, zob. biogram.
[3] Gryglewicz Feliks ks., ur. 21 IX 1909 roku w Korzeszynku, zm. 26 XI 1991 w Lublinie, egzegeta i teolog biblista. Na KUL został zatrudniony w 1950 roku, prowadził wykłady z nauk pomocniczych biblistyki. Od 1956 roku był kierownikiem katedry archeologii i geografii biblijnej. Od 1976 roku kierował katedrą egzegezy ksiąg narracyjnych Nowego testamentu. W latach 1966 – 1970 był przewodniczącym Komisji Wydawniczej Encyklopedii Katolickiej a także jednym z redaktorów naczelnych.
Ostatnia aktualizacja: 25.08.2020, godz. 10:06 - Ewa Zięba
