Prof. Józef Reutt, prof. nadzw. KUL
WIEK NIEWINNOŚCI
- ur, 26.08.1901 r w Petersburgu
- gimnazjum ukończył w Wilnie
- uzyskał tytuł mgr filozofii na Uniwersytecie Wileńskim w 1931 r. pracą „Teoria uczuć u Spinozy”
- studia filozoficzne i psychologiczne kontynuował na Sorbonie, w Paryżu
- w 1945 r. na Uniwersytecie Poznańskim uzyskał tytuł doktora psychologii pracą „Przedstawienie celu a postępowanie”
O SOBIE SAMYM DO POTOMNOŚCI
- profesor Reutt brał czynny udział w upowszechnianiu psychologii; w różnych ośrodkach uniwersyteckich miewał odczyty popularno-naukowe z zakresu psychologii
- pracę dydaktyczną rozpoczął prof. Reutt w Warszawie (1942-1944) w czasie okupacji niemieckiej prowadząc tam wykłady i ćwiczenia z psychologii na Tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich
- od 1949 r. był sekretarzem Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
- a od 1946 r. członkiem Poznańskiego Towarzystwa Filozoficznego
- zasiadał w redakcji Kwartalnika Psychologicznego
- był również przewodniczącym Rady Oddziałowej ZZNP,
VIVANT PROFESSORES!
- wyrazem uznania dla jego pracy było przyznanie mu 1952 r. najwyższej nagrody Rektora Uniwersytetu Poznańskiego za szczególne osiągnięcia pedagogiczne i w dziedzinie organizacji nauki i nauczania
- w 1954 r. zaczął pełnić funkcję kierownika Zespołowej Katedry Psychologii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej. Piastował to stanowisko do 1957 r.
- został mianowany w 1954r. profesorem nadzwyczajnym KUL,
NON OMNIS MORIAR
- habilitację rozpoczął w 1951 r. na Uniwersytecie Poznańskim, ale została przerwana wskutek zarządzeń władz,
- zajmował się psychologią pracy umysłowej, analizą celów życiowych młodzieży, psychologią przeżyć wojennych ( w czasie wojny).
- Po wojnie zajął się problematyką psychologii woli, czego rezultatem są prace:
• Przedstawienie celu a postępowanie (1947)
• Badania psychologiczne nad wahaniem (1949)
• Psychologia woli w nauce radzieckiej (1952)
• Rozwój woli dziecka w pierwszym roku życia (wspólnie z N. Reuttową – 1952)
• O słownych wyrazach przeżyć woli (1953)
- następnym z kolei kierunkiem badań Reutta stały się zagadnienia psychofizjologiczne w oparciu o prace Pawłowa i jego szkoły (szukał w nich naukowych podstaw dla psychologii)
- „Działalność Reutta odznacza się dużym rozmachem i inicjatywą, z która łączy się jednak zawsze wytrwałość, sumienność w wykonywaniu obowiązków i wyjątkowe poczucie odpowiedzialności. Nad inne formy pracy naukowej przedkłada prace zespołową, przy której daje inicjatywę i ramy organizacyjne. Te społeczne momenty jego osobowości naukowej zapewniają mu skuteczny wpływ na młodzież i duże sukcesy pedagogiczne” – z opinii prof. T. Czeżowskiego, Uniwersytet w Toruniu
Zredagowane przez dr E.Talik i mgr A. Dobrowolską-Nowak na podstawie informacji z Archiwum KUL
Ostatnia aktualizacja: 24.09.2009, godz. 11:13 - Radosław Bułtowicz