Ks. prof. dr hab. Edward Walewander, kapłan archidiecezji lubelskiej, kanonik honorowy Kapituły Archikatedralnej Lubelskiej, Kapelan Jego Świątobliwości.
Adres:
ul. Zana 70 m. 5; 20 - 601 Lublin
tel. domowy: +48 81 743 49 36
E-mail: ewale@kul.lublin.pl
Pełne i aktualne zestawienia obejmujące bibliografię podmiotową, bibliografię za lata 1974-2021, redakcję czasopism naukowych i urzędowych oraz serii wydawniczych, wykaz wykładów, udział w sympozjach i organizacja sympozjów, wygłoszone kazania, członkostwo w organizacjach i towarzystwach naukowych oraz otrzymane odznaczenia i nagrody są dostępne pod adresem:
https://www.dropbox.com/sh/esown50h0493l1p/AAB4jedrg3lvlfCUjASSrkcJa?dl=0
https://www.dropbox.com/sh/esown50h0493l1p/AAB4jedrg3lvlfCUjASSrkcJa?dl=0
---
Edward Walewander urodził się 6 grudnia 1947 r. w Niemirówku koło Tomaszowa Lubelskiego. Jest kapłanem archidiecezji lubelskiej, kanonikiem honorowym Kapituły Archikatedralnej Lubelskiej, kapelanem Jego Świątobliwości.
Święcenia kapłańskie przyjął 25 stycznia 1974 r. w Innsbrucku z rąk Opilio Rossiego, wówczas arcybiskupa, później kardynała, nuncjusza apostolskiego w Austrii. W tym samym roku uzyskał na Leopold – Franzens – Universität magisterium z teologii; tam też w 1978 r. obronił doktorat (druk: Echa Powstania Styczniowego w prasie austriackiej, ODiSS, Warszawa 1989, oraz Die österreichische Presse und der polnische Januaraufstand, Wydawnictwo Peter Lang, Frankfurt a/M.–Bern–New York–Paris 1991).
Po ukończeniu studiów powrócił do Polski. Został wikariuszem w parafii katedralnej w Lublinie. Od 1979 do 1983 r. pracował jako prefekt studiów w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie. W latach 1979–1982 pełnił obowiązki referenta do spraw misji w diecezji lubelskiej, a od 1982 do 1986 r. – referenta do spraw ekumenizmu. Jednocześnie (1984–1986) był diecezjalnym duszpasterzem rodzin. Przez wiele lat (od 1984 r.) pełnił funkcję sekretarza biskupa lubelskiego do spraw kontaktów z zagranicą.
Dnia 1 października 1980 r. rozpoczął pracę naukowo – dydaktyczną na KUL, prowadząc wykłady z historii Kościoła. W latach 1983–1985 był starszym asystentem w Instytucie Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym KUL, a następnie, do 1995 r. – adiunktem. W tym też roku habilitował się na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na podstawie rozprawy pt. Wychowanie chrześcijańskie w nauczaniu i praktyce Kościoła katolickiego na ziemiach polskich w II połowie XIX wieku (TN KUL, Lublin 1994; wyd. II tamże – 1996). W 1997 r. został profesorem KUL; w 2009 r. otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.
Od 1997 r. ks. prof. E Walewander jest kierownikiem Katedry Pedagogiki Porównawczej w Instytucie Pedagogiki Wydziału Nauk Społecznych KUL. Od września 1990 do marca 2005 r. był dyrektorem międzywydziałowego Instytutu Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym KUL. Przygotowywał się tutaj do późniejszej pracy naukowej w dziedzinie pedagogiki porównawczej.
W 1987 r. odbył semestralną podróż naukową po Kanadzie. Miał liczne wykłady i odczyty w środowiskach naukowych Austrii i Niemiec. W latach 1993–2002 był prezesem Oddziału Lubelskiego Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”.
Na początku października 1996 r. został zatrudniony w Instytucie Pedagogiki Wydziału Nauk Społecznych KUL, gdzie od roku 1997 kieruje Katedrą Pedagogiki Porównawczej. W 1998 r. objął stanowisko profesora nadzwyczajnego KUL w tymże Instytucie, nie rezygnując z dotychczas pełnionych funkcji w międzywydziałowym Instytucie Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym – pracował tam w latach 1983–2005. Od czasu zatrudnienia w Instytucie Pedagogiki kieruje seminarium magisterskim i doktoranckim.
Od roku akademickiego 1980/81 przez 26 lat prowadził na Wydziale Teologii wykłady dla alumnów Seminarium Duchownego z historii Kościoła nowożytnego, natomiast od 1984/85 przez 14 lat miał specjalistyczne wykłady dla doktorantów z historii duchowości. W latach 1981-1995 wykładał historię Kościoła w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej przy KUL.
Prowadził (w wymiarze 2 godzin tygodniowo) wykłady fakultatywne dla studentów IV i V roku pedagogiki KUL, m.in. Pedagogia katolicka na ziemiach polskich w II połowie XIX w., Wychowanie duchowe w chrześcijaństwie, Dziedzictwo pedagogiczne XIX wieku w okresie międzywojennym. Prowadził wykłady fakultatywne: Formacja chrześcijańska. Wybrane zagadnienia oraz System opieki nad dzieckiem w Unii Europejskiej; od roku akademickiego 2000/01 wykład kursoryczny z pedagogiki porównawczej dla II roku pedagogiki w wymiarze 2 godzin tygodniowo.
Nagrody i wyróżnienia:
20.11.1984 – dyplom uznania i medal za osiągnięcia w dziedzinie pracy społecznej w ramach Towarzystwa Polsko – Austriackiego w Polsce
Święcenia kapłańskie przyjął 25 stycznia 1974 r. w Innsbrucku z rąk Opilio Rossiego, wówczas arcybiskupa, później kardynała, nuncjusza apostolskiego w Austrii. W tym samym roku uzyskał na Leopold – Franzens – Universität magisterium z teologii; tam też w 1978 r. obronił doktorat (druk: Echa Powstania Styczniowego w prasie austriackiej, ODiSS, Warszawa 1989, oraz Die österreichische Presse und der polnische Januaraufstand, Wydawnictwo Peter Lang, Frankfurt a/M.–Bern–New York–Paris 1991).
Po ukończeniu studiów powrócił do Polski. Został wikariuszem w parafii katedralnej w Lublinie. Od 1979 do 1983 r. pracował jako prefekt studiów w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie. W latach 1979–1982 pełnił obowiązki referenta do spraw misji w diecezji lubelskiej, a od 1982 do 1986 r. – referenta do spraw ekumenizmu. Jednocześnie (1984–1986) był diecezjalnym duszpasterzem rodzin. Przez wiele lat (od 1984 r.) pełnił funkcję sekretarza biskupa lubelskiego do spraw kontaktów z zagranicą.
Dnia 1 października 1980 r. rozpoczął pracę naukowo – dydaktyczną na KUL, prowadząc wykłady z historii Kościoła. W latach 1983–1985 był starszym asystentem w Instytucie Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym KUL, a następnie, do 1995 r. – adiunktem. W tym też roku habilitował się na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na podstawie rozprawy pt. Wychowanie chrześcijańskie w nauczaniu i praktyce Kościoła katolickiego na ziemiach polskich w II połowie XIX wieku (TN KUL, Lublin 1994; wyd. II tamże – 1996). W 1997 r. został profesorem KUL; w 2009 r. otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.
Od 1997 r. ks. prof. E Walewander jest kierownikiem Katedry Pedagogiki Porównawczej w Instytucie Pedagogiki Wydziału Nauk Społecznych KUL. Od września 1990 do marca 2005 r. był dyrektorem międzywydziałowego Instytutu Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym KUL. Przygotowywał się tutaj do późniejszej pracy naukowej w dziedzinie pedagogiki porównawczej.
W 1987 r. odbył semestralną podróż naukową po Kanadzie. Miał liczne wykłady i odczyty w środowiskach naukowych Austrii i Niemiec. W latach 1993–2002 był prezesem Oddziału Lubelskiego Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”.
Na początku października 1996 r. został zatrudniony w Instytucie Pedagogiki Wydziału Nauk Społecznych KUL, gdzie od roku 1997 kieruje Katedrą Pedagogiki Porównawczej. W 1998 r. objął stanowisko profesora nadzwyczajnego KUL w tymże Instytucie, nie rezygnując z dotychczas pełnionych funkcji w międzywydziałowym Instytucie Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym – pracował tam w latach 1983–2005. Od czasu zatrudnienia w Instytucie Pedagogiki kieruje seminarium magisterskim i doktoranckim.
Od roku akademickiego 1980/81 przez 26 lat prowadził na Wydziale Teologii wykłady dla alumnów Seminarium Duchownego z historii Kościoła nowożytnego, natomiast od 1984/85 przez 14 lat miał specjalistyczne wykłady dla doktorantów z historii duchowości. W latach 1981-1995 wykładał historię Kościoła w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej przy KUL.
Prowadził (w wymiarze 2 godzin tygodniowo) wykłady fakultatywne dla studentów IV i V roku pedagogiki KUL, m.in. Pedagogia katolicka na ziemiach polskich w II połowie XIX w., Wychowanie duchowe w chrześcijaństwie, Dziedzictwo pedagogiczne XIX wieku w okresie międzywojennym. Prowadził wykłady fakultatywne: Formacja chrześcijańska. Wybrane zagadnienia oraz System opieki nad dzieckiem w Unii Europejskiej; od roku akademickiego 2000/01 wykład kursoryczny z pedagogiki porównawczej dla II roku pedagogiki w wymiarze 2 godzin tygodniowo.
Nagrody i wyróżnienia:
20.11.1984 – dyplom uznania i medal za osiągnięcia w dziedzinie pracy społecznej w ramach Towarzystwa Polsko – Austriackiego w Polsce
1990 – nagroda naukowa im. Franciszka Skowyry
20.03.1992 – medal pamiątkowy z dyplomem, przyznany przez Ministerstwo Kultury i Sztuki, Wydział Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Lublinie, a także Towarzystwo Muzyczne im. H. Wieniawskiego w Lublinie
29.01.1993 – Nagroda naukowa im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego za redakcję i współautorstwo książki Polacy w Kościele katolickim w ZSRR, Lublin 1991, przyznana w siedzibie Towarzystwa im. Frycza Modrzewskiego w Warszawie przez jury w składzie: prof. dr M. Pietrzak, bp prof. dr W. Wysoczański, prof. dr W. Benedyktowicz i prof. dr L. Szczucki
Informacje prasowe na ten temat: Nagroda imienia A. Frycza Modrzewskiego dla publikacji KUL, SDK z 3.02.1993, s. 1; J. W o ł c z a ń s k i, Nagroda za książkę „Polacy w Kościele katolickim w ZSRR", DL z 4.02.1993, s. 3; t e n ż e, Nagroda im. Modrzewskiego dla pracownika KUL, PU 1993, nr 2, s. 4; D. P i e t r us i ń s k i, Nagroda im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego dla Dyrektora Instytutu Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym KUL, PO 1993, nr 12, s. 6; J. C h o j n o w s k i, Uroczyste wręczenie nagród im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, „Rodzina. Dwumiesięcznik Katolicki” 1993, nr 3, s. 12 – 13
11.1994 r. (Wiedeń) – Medal Jubileuszowy Stulecia „Strzechy” 1894–1994 za działalność naukową i społeczną na rzecz Polonii w Austrii
1996 – nagroda Rektora KUL za pracę habilitacyjną pt. Wychowanie chrześcijańskie w nauczaniu i praktyce Kościoła katolickiego na ziemiach polskich w II połowie XIX w., (Lublin 1996)
28.04.1998 r. – medal 80 lat Niepodległości Estonii od Stowarzyszenia Polska – Estonia w dowód uznania za zbliżenie polsko – estońskie
8.01.1999 r. – medal z okazji 100. rocznicy Towarzystwa Muzycznego im. H. Wieniawskiego w Lublinie
2.09.1999 – Medal Honorowy Polonia Semper Fidelis za zasługi i pomoc przy opracowaniu Słownika Biograficznego Polonii Świata.
12.04.2000 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Polonia Restituta – przyznany przez prezydenta RP.
24.06.2000 – medal Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” za pracę na rzecz rodaków poza granicami kraju i oddanie sprawom „Wspólnoty Polskiej” przyznany z racji 10 rocznicy powołania Stowarzyszenia
22.10.2001 – nagroda indywidualna II stopnia Rektora KUL „za znaczne osiągnięcia na polu badań i działalności na płaszczyźnie polonijnej”
13.03.2002 – Order Białego Krzyża przyznany przez Prezydenta Republiki Estonii, Arnolda Rüütela, za współautorstwo i redakcję książki Polacy w Estonii (Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL 1998)
Informacje prasowe na ten temat: B. P y c e l, Moja część Polski, „Gość Niedzielny” 2002, nr 23 dodatek „Nasza Diecezja. Lublin”, s. 24; PU 2002, nr 2, s. 26; NK 2002, nr 6, s. 34; Wyjaśnienie Zarządu Głównego Stowarzyszenia Polska – Estonia, „Niedziela” 2002, nr 25, s. 31; Listy. Opinie, FP 2002, nr 5, s. 38.
28.10.2002 – Medal Prezydenta Miasta Lublina z okazji 30 – lecia Instytutu Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym KUL w uznaniu zasług wniesionych dla Miasta Lublina w dziedzinie współpracy z Polonią.
28.09.2004 – Medal Honorowy Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie Meritus Patriae „w uznaniu zasług dotychczasowej, wieloletniej działalności na rzecz wspomagania odrodzenia i pielęgnowania tradycji, języka i kultury ojczystej Polaków na Wschodzie”.
Informacja prasowa na ten temat: Kalendarium, „Przegląd Uniwersytecki KUL” nr 6, 2004, s. 29
15.12.2004 – nagroda indywidualna I stopnia Rektora KUL „za szczególne osiągnięcia naukowe w badaniach nad Polonią”
18.12.2007 – nagroda indywidualna III stopnia Rektora KUL „za całokształt dorobku naukowego i szczególne osiągnięcia społeczno – organizacyjne”
15.08.2008 – medal „Serce dla Serc”, przyznany przez Kościół Polskokatolicki za wybitny wkład w ruch ekumeniczny
18.12.2009 – nagroda indywidualna III stopnia Rektora KUL „za publikację książki naukowej pt. Działalność wychowawcza Kościoła Lubelskiego 1939–1945” (Wyd. TN KUL, Lublin 2009)
2010 – listy gratulacyjne z okazji otrzymania tytułu naukowego profesora nauk humanistycznych od Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (w lutym) i w czerwcu od Polskiego Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowieka (Kraków)
4.06.2010 – medal od NSZZ „Solidarność” Region Środkowowschodni – Oddział Zamość „za szczególny wkład w organizacje uroczystych obchodów 30. rocznicy powstania Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego »Solidarność«”
09.2011 – udział w Komitecie Honorowym sympozjum pt. Policjanci wczoraj i dziś zorganizowanym przez Komendę Główną Policji, Muzeum Niepodległości w Warszawie, Uniwersytet Warszawski, Wyższą Szkołę Humanistyczno – Przyrodniczą w Sandomierzu, Stowarzyszenie Muzeum Policji w Kielcach, które odbyło się 21 września 2011 w Auditorium Maximum Uniwersytetu Warszawskiego
31.05.2012 – medal Prezydenta Miasta Lublin dr. Krzysztofa Żuka „w uznaniu zasług wniesionych dla miasta Lublin, za wieloletnią pracę i zaangażowanie na rzecz upowszechniania kultury polskiej”
14.05.2013 – medal Zarządu Województwa Lubelskiego „za zasługi na rzecz upowszechnienia kultury polskiej z granicą”, przyznany przez marszałka i wicemarszałka województwa lubelskiego
17.05.2013 – medal „Za zasługi dla Stowarzyszenia Muzeum Policji” przyznany prze Kapitułę tego odznaczenia
10.03.2014 – medal „za zasługi Fundacji Polonia Semper Fidelis”
7.05.2014 – dyplom z medalem koronacyjnym sanktuarium Matki Bożej Królowej Świata – Opiekunki Ludzkich Dróg w Sokołowie Małopolskim „za wybitne osiągnięcia w badaniach nad Polonią i duszpasterstwem Polonijnym”
18.06.2014 – dyplom z medalem Mickiewicz – Puszkin Stowarzyszenia Polska – Wschód „za wybitne zasługi w działalności badawczej i wydawniczej oraz zaangażowanie w problematykę Polaków na Wschodzie”
10.09.2014 – Odznaczenie „za zasługi dla Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych”.
Członkostwo w organizacjach i towarzystwach naukowych:
od 1980 – członek Towarzystwa Naukowego KUL
od 1976 – członek Wissenschaftliche Buchgesellschaft Darmstadt
od 1981 – członek zarządu Towarzystwa Polsko – Austriackiego w Lublinie
od 1.09.1989 do 1992 – sekretarz Fundacji Rozwoju KUL
od 20.10.1989 do 1992 – członek Rady Rozwoju KUL
od 1990 – członek Catholica Unio Internationalis
od 11.05.1991 – członek prezydium Stowarzyszenia Współpracy Polska – Wschód
współzałożyciel powstałego w kwietniu 1990 Lubelskiego Klubu Polonijnego; od jego założenia do marca 1996 – wiceprezes; od tej pory – członek Zarządu Klubu
od 6 kwietnia 1993 – zasiada nieprzerwanie w Komitecie Badania Polonii Wydziału I Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk; od 2007 nazwa zmieniona na: Komitet Badań nad Migracjami Ludności i Polonią przy Prezydium PAN
główny ekspert w ramach Komisji Historycznej ds. beatyfikacji W. Górala, K. Gostyńskiego, S. Mysakowskiego, Z. Pisarskiego, S. Starowieyskiego, A. Zawistowskiego, powołanej dekretem abpa lubelskiego B. Pylaka z 8 maja 1993.
pismem Rektora Uniwersytetu Warszawskiego Włodzimierza Siwińskiego z 15.11.1993 powołany w skład Rady Naukowej Centrum Studiów Latynoamerykańskich CESLA Uniwersytetu Warszawskiego
1994 – członek Komitetu Honorowego Obchodu Jubileuszu 100 – lecia „Strzechy” w Wiedniu
od 26.01.1993 do końca 2001 – prezes Oddziału Lubelskiego Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”
od 2.02.1995 – prezes ogólnopolskiego Towarzystwa Naukowego Polska – Wschód z siedzibą w Warszawie
od 19.05.1995 – członek Rady Naukowej Zakładu Biografistyki Polonijnej Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie
od 19.05.1995 – członek Kolegium Redakcyjnego Ilustrowanego Słownika Biograficznego Polonii Świata, wydawanego w Paryżu
członek Rady Porozumiewawczej Badań nad Polonią i Polakami na Obczyźnie, powstałej w Lublinie 22.czerwca 1996
15.01.1998 – powołany przez rektora UW Włodzimierza Siwińskiego do udziału w pracach Komitetu Organizacyjnego 50. Międzynarodowego Kongresu Amerykanistów w 2000
powołany przez rektora UMCS prof. Kazimierza Goebla w skład Rady Naukowo – Programowej Centrum Języka i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców na kadencję 1998 – 2000
25.04.1998 – powołany do Rady Programowej Ośrodka Myśli Politycznej w Krakowie, mającej na celu realizację programu „Państwo Polskie wobec Polaków na Wschodzie. W poszukiwaniu modelu polityki”
członek Komitetu Organizacyjnego 50. Międzynarodowego Kongresu Amerykanistów, który odbył się w Warszawie 10 – 14.07.2000
od września 2004 do końca 2005 – członek Rady Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie”
od początku roku akademickiego 2004/2005 członek Senackiej Komisji Bibliotecznej KUL
od 04.1998 – wiceprzewodniczący; od 20 marca 2006 przewodniczący Towarzystwa Naukowego KUL na Wydziale Nauk Społecznych KUL
od 13.05.2011 – członek Rady Programowej Instytutu Biografistyki Polonijnej Wyższej Szkoły Humanistyczno – Przyrodniczej w Sandomierzu
od 8.06.2011 – prezes Lubelskiego Oddziału Stowarzyszenia Polska – Wschód
od 4.07.2013 – członek Rady Naukowej Centrum Dziedzictwa Kulturowego Polonii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
od 1976 – członek Wissenschaftliche Buchgesellschaft Darmstadt
od 1981 – członek zarządu Towarzystwa Polsko – Austriackiego w Lublinie
od 1.09.1989 do 1992 – sekretarz Fundacji Rozwoju KUL
od 20.10.1989 do 1992 – członek Rady Rozwoju KUL
od 1990 – członek Catholica Unio Internationalis
od 11.05.1991 – członek prezydium Stowarzyszenia Współpracy Polska – Wschód
współzałożyciel powstałego w kwietniu 1990 Lubelskiego Klubu Polonijnego; od jego założenia do marca 1996 – wiceprezes; od tej pory – członek Zarządu Klubu
od 6 kwietnia 1993 – zasiada nieprzerwanie w Komitecie Badania Polonii Wydziału I Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk; od 2007 nazwa zmieniona na: Komitet Badań nad Migracjami Ludności i Polonią przy Prezydium PAN
główny ekspert w ramach Komisji Historycznej ds. beatyfikacji W. Górala, K. Gostyńskiego, S. Mysakowskiego, Z. Pisarskiego, S. Starowieyskiego, A. Zawistowskiego, powołanej dekretem abpa lubelskiego B. Pylaka z 8 maja 1993.
pismem Rektora Uniwersytetu Warszawskiego Włodzimierza Siwińskiego z 15.11.1993 powołany w skład Rady Naukowej Centrum Studiów Latynoamerykańskich CESLA Uniwersytetu Warszawskiego
1994 – członek Komitetu Honorowego Obchodu Jubileuszu 100 – lecia „Strzechy” w Wiedniu
od 26.01.1993 do końca 2001 – prezes Oddziału Lubelskiego Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”
od 2.02.1995 – prezes ogólnopolskiego Towarzystwa Naukowego Polska – Wschód z siedzibą w Warszawie
od 19.05.1995 – członek Rady Naukowej Zakładu Biografistyki Polonijnej Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie
od 19.05.1995 – członek Kolegium Redakcyjnego Ilustrowanego Słownika Biograficznego Polonii Świata, wydawanego w Paryżu
członek Rady Porozumiewawczej Badań nad Polonią i Polakami na Obczyźnie, powstałej w Lublinie 22.czerwca 1996
15.01.1998 – powołany przez rektora UW Włodzimierza Siwińskiego do udziału w pracach Komitetu Organizacyjnego 50. Międzynarodowego Kongresu Amerykanistów w 2000
powołany przez rektora UMCS prof. Kazimierza Goebla w skład Rady Naukowo – Programowej Centrum Języka i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców na kadencję 1998 – 2000
25.04.1998 – powołany do Rady Programowej Ośrodka Myśli Politycznej w Krakowie, mającej na celu realizację programu „Państwo Polskie wobec Polaków na Wschodzie. W poszukiwaniu modelu polityki”
członek Komitetu Organizacyjnego 50. Międzynarodowego Kongresu Amerykanistów, który odbył się w Warszawie 10 – 14.07.2000
od września 2004 do końca 2005 – członek Rady Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie”
od początku roku akademickiego 2004/2005 członek Senackiej Komisji Bibliotecznej KUL
od 04.1998 – wiceprzewodniczący; od 20 marca 2006 przewodniczący Towarzystwa Naukowego KUL na Wydziale Nauk Społecznych KUL
od 13.05.2011 – członek Rady Programowej Instytutu Biografistyki Polonijnej Wyższej Szkoły Humanistyczno – Przyrodniczej w Sandomierzu
od 8.06.2011 – prezes Lubelskiego Oddziału Stowarzyszenia Polska – Wschód
od 4.07.2013 – członek Rady Naukowej Centrum Dziedzictwa Kulturowego Polonii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
Autor: Agnieszka Linca-Ćwikła
Ostatnia aktualizacja: 22.02.2021, godz. 10:44 - Agnieszka Linca-Ćwikła
Ostatnia aktualizacja: 22.02.2021, godz. 10:44 - Agnieszka Linca-Ćwikła
