prof. dr hab. Hugolin Langkammer OFM – urodził się 19 grudnia 1930 r. w Bobrku, pow. Bytom na Górnym Śląsku jako syn Józefa i Marii z domu Tomiczek. Na chrzcie otrzymał imiona Helmut Teodor. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Bobrku. W 1938 r. przyjął Pierwszą Komunię Świętą. Czas jego szkolnej edukacji przypadł na trudne lata II wojny światowej oraz na powojenne lata stalinowskich represji. Po wojnie w latach 1946-1950 uczył się w gimnazjum Collegium Seraphicum w Nysie – szkole prowadzonej przez Zakon Braci Mniejszych (franciszkanów) Prowincji Wrocławskiej pw. św. Jadwigi.

 

Po zdaniu egzaminu dojrzałości w 1950 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Prowincji Wrocławskiej i przyjął imię zakonne Hugolin. Nowicjat odbył w klasztorze w Borkach Wielkich. W latach 1951-1955 podjął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów we Wrocławiu i w Kłodzku. 18 grudnia 1955 r. przyjął w Częstochowie święcenia kapłańskie z rąk ks. bpa Zdzisława Golińskiego. Na swoim prymicyjnym obrazku umieścił zawołanie św. Franciszka – Deus meus et omnia (Bóg mój i wszystko moje), które wyznacza szlak jego bogatej duchowo i intelektualnie drogi życiowej.

 

W 1959 r. po ukończeniu studiów teologicznych na Wydziale Teologicznym KUL uzyskał tytuł magistra teologii, a po uzyskaniu licencjatu kościelnego - w 1961 r. obronił rozprawę doktorską z teologii biblijnej pt.: „Znaczenie mariologiczne tekstu Ewangelii św. Jana 19,25-27”, której promotorem był ks. prof. Feliks Gryglewicz. Dwukrotnie w latach 1961-1963 oraz 1967-1970 pełnił funkcję rektora Wyższego Seminarium Duchownego Franciszkanów w Kłodzku prowadząc tam od 1961 r. wykłady z biblistyki. W latach 1963-1966 odbył studia specjalistyczne z biblistyki i orientalistyki w Papieskim Instytucie Biblijnym (Biblicum) w Rzymie uzyskując w 1964 r. licencjat z nauk biblijnych. W 1966 r. na podstawie rozprawy doktorskiej pt. „Christus der Schöpfungsmittler. Die biblischen Texte und der Ursprung des Glaubens”, napisanej pod kierunkiem O. Prof. Karla Prumma uzyskał tytuł doktora nauk biblijnych (z najwyższą notą summa cum laude) . Po rocznych studiach biblijnych i archeologicznych w Ziemi Świętej powrócił do Polski i w 1967 r. z polecenia ks. kard. Stefana Wyszyńskiego rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1969 r. habilitował się na podstawię dorobku naukowego oraz rozprawy pt. „Problemat splotu orzeczeń ktizeologicznych i soteriologicznych w chrystologii Nowego Testamentu”. Na wniosek Rady Wydziału Teologicznego KUL w 1975 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1982 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W 1977 r. przekształcił on dotychczasową Szkołę Biblijną KUL w Instytut Nauk Biblijnych stając się jego pierwszym dyrektorem w latach 1977-1986. Angażował się bardzo w pracę administracyjną uczelni. W latach 1975-1985 był prodziekanem, natomiast w latach 1987-1993 był dziekanem Wydziału Teologii KUL. W tym czasie (w 1988 r.) na wniosek Wydziału Teologii, kard. Josef Ratzinger otrzymał tytuł doktora honoris causa w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Oprócz pracy dydaktycznej na KUL prowadził także wykłady w seminarium zakonnym w Kłodzku, na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu (od roku 1970) oraz na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego (od roku 1996). W latach 1976-1988 (przez trzy kadencje) był przewodniczącym Ogólnopolskiej Sekcji Biblistów Polskich organizując doroczne zjazdy wykładowców biblistyki. Wygłaszał wykłady w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Anglii, Austrii, Belgii, Włoszech i Francji. Był on członkiem wielu prestiżowych stowarzyszeń naukowych w Polsce i za granicą, m.in. Towarzystwa Naukowego KUL, International New Testament Studies Societas, Goeres Instytut. W 1994 r. w uznaniu za całokształt pracy naukowej i dydaktycznej został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. The American Biblical Bibliografical Institute ogłosił go „Człowiekiem roku 1997”. W 2000 r. został odznaczony medalem Prezydenta Miasta Lublina oraz otrzymał indywidualną nagrodę Ministra Edukacji Narodowej za książkę pt.: „Bóg jako Ojciec w świetle Nowego Testamentu”. Jego pasją jest dyrygentura i muzyka, zwłaszcza gra na fortepianie i organach. W duchu franciszkańskim wykazuje także wielkie zamiłowanie do zwierząt, zwłaszcza psów. Jego życiowa dewiza brzmi: „Służyć innym i przekazać młodym to, co się dzięki łasce Bożej zdobyło”. 

 

Badania naukowe o. Hugolina Langkammera koncentrują się na zagadnieniach wiary wczesnego Kościoła oraz na teologii Nowego Testamentu, zwłaszcza na hymnach chrystologicznych, listach Pawłowych, opisach męki Pańskiej, pneumatologii, antropologii, etyce i duchowości biblijnej. Jest on autorem ponad stu książek, także w językach obcych oraz kilkaset artykułów naukowych. Wypromował 65 doktorów i kilkaset magistrów. Jest on otoczony przyjaźnią i szacunkiem wielu swoich uczniów, których nieustannie inspiruje do umiłowania Biblii i do twórczości naukowej.

 

 

Ks. Mirosław S. Wróbel

Lublin, 29 czerwca 2020 r.,
Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła