Społeczność akademicka KUL

z wiarą i chrześcijańską nadzieją na zmartwychwstanie

żegna

Księdza Profesora Czesława Bartnika

wykładowcę KUL w latach 1957-2004, teologa dogmatyka, twórcę personalizmu uniwersalistycznego

Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie

Ks. prof. Czesław Stanisław Bartnik (ur. 9 sierpnia 1929 r. w Źrebcach koło Szczebrzeszyna, zm. 21 marca 2020 r. w Lublinie), teolog dogmatyk, twórca tzw. personalizmu uniwersalistycznego, wieloletni wykładowca KUL.

Do szkoły średniej uczęszczał kolejno: w „Rzeczypospolitej Radecznickiej" (podziemne gimnazjum AK i BCh), w Szczebrzeszynie i w Lublinie - tu w Państwowym Liceum dla Dorosłych im. T. Kościuszki otrzymał w r. 1948 maturę.

W latach 1948-1953 studiował filozofię i teologię na KUL-u. Odbył studia doktoranckie z teologii fundamentalnej i religiologii - w 1956 r. uzyskał doktorat na KUL. Dzięki stypendium naukowemu kard. K. Wojtyły odbył zagraniczne studia uzupełniające z historii i teologii w Paryżu i na Uniwersytecie Katolickim w Lowanium (1967-1968).

Święcenia kapłańskie otrzymał w r. 1953 w Lublinie. W latach 1956-1958 pracował w Redakcji Encyklopedii Katolickiej. W latach 1957-2004 był wykładowcą filozofii, teologii i historii Kościoła na KUL i w seminariach duchownych. W latach 1959-1966 był prefektem Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie, a w latach 1966-1973 - wicerektorem tego seminarium.

Wieloletni pracownik naukowy KUL: 1963 - adiunkt na teologii fundamentalnej, 1966 - docent, 1974 - profesor nadzwyczajny, 1979 - profesor zwyczajny. W latach 1969-1970 kierował Katedrą Teologii Historii, w latach 1970-1997 - Katedrą Historii Dogmatów, a następnie Katedrą Teologii Historycznej. W latach 1973–1975 prodziekan Wydziału Teologii KUL

Był członkiem Komitetu Nauk Filozoficznych Polskiej Akademii Nauk (1984-1989), Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów (1990-2002). Zasiadał w Komitecie Nauk Teologicznych PAN (2004-2007), był konsultorem Komisji Nauki Wiary przy Konferencji Episkopatu Polski (1996-2010).

Był autorem ponad 3500 tekstów, m.in. dwutomowej „Dogmatyki Katolickiej”, współtworzył Encyklopedię Katolicką KUL. 

Został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem “Za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”. W 1996 roku otrzymał Nagrodę Lubelskiego Towarzystwa Naukowego tzw. Lubelskiego Nobla. W roku 2019 został uhonorowany Złotym Feniksem – nagrodą główną Stowarzyszenia Wydawców Katolickich (IV 2019) za „głębokie i oryginalne dociekanie i głoszenie prawdy Bożej w pracy naukowej i promowanie polskiej myśli patriotycznej o dużym znaczeniu dla Kościoła i Polski”.