Społeczność akademicka KUL
z wiarą i chrześcijańską nadzieją na zmartwychwstanie
żegna

o. Huberta Czumę SJ

niezłomnego wychowawcę młodzieży, dawnego duszpasterza akademickiego i rektora Kościoła Akademickiego

Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie

O. Hubert Czuma SJ (1930-2019) był niezłomnym wychowawcą młodzieży, dawnym duszpasterzem akademickim i rektorem Kościoła Akademickiego, a także duszpasterzem ludzi pracy i kapelanem "Solidarności", prześladowanym przez aparat bezpieczeństwa PRL.

Rodzina Czumów była i jest związana z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim Jana Pawła II. Jego ojciec, Ignacy, był profesorem KUL, dziekanem Wydziału Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych (1926–28) oraz prorektorem (1938-39).

Hubert Czuma ukończył I Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Lublinie w roku 1948. Podczas nauki w liceum należał do tajnej organizacji niepodległościowej. W 1948 r., po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do zakonu jezuitów, a 1955 r. przyjął święcenia kapłańskie.

W latach 1963-1971 był duszpasterzem akademickim Diecezji Lubelskiej, rektorem Kościoła Akademickiego KUL, jak również przełożonym wspólnoty jezuitów na KUL (1968-71). W 1966 r. stanął przed kolegium ds. wykroczeń w Lublinie pod zarzutem zorganizowania nielegalnego zgromadzenia w ramach obchodów Millenium (przemarsz studentów, wraz ze stutysięcznym tłumem, niosących na ramionach obraz Matki Bożej Częstochowskiej z Katedry na KUL). Swoim nauczaniem i niezłomną postawą wychował i ukształtował patriotycznie wiele pokoleń studentów. Jego wychowankowie zaangażowani są do dzisiaj w działalność publiczną.

W czerwcu 1970 został aresztowany i przewieziony do więzienia na Rakowieckiej w Warszawie. Oskarżono go o przynależność do niepodległościowej organizacji „Ruch”. Z braku dowodów winy 9 stycznia 1971 r. został wypuszczony na wolność.

Usunięty z Lublina na żądanie władz PRL pracował następnie w Kaliszu, Szczecinie i Radomiu. Współorganizował pielgrzymki piesze z Warszawy do Częstochowy, był kapelanem „Solidarności”, organizatorem pomocy dla osób represjonowanych.  

W 2006 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski., a w 2018 r. został uhonorowany Medalem Jubileuszowym 100-lecia KUL.