Z głębokim żalem zawiadamiamy, że 14 listopada 2020 r. zmarł prof. Piotr Francuz – psycholog, ceniony wykładowca i naukowiec, kierownik Katedry Psychologii Eksperymentalnej oraz Laboratorium Psychoneurofizjologicznego, były dyrektor Instytutu Psychologii KUL (2012-2020). Miał 60 lat.

Z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim był związany ponad 40 lat. W centrum jego zainteresowań badawczych znajdowała się problematyka rozumienia przekazów wizualnych, w szczególności obrazów malarskich i audiowizualnych, w perspektywie psychologii i neuronauki poznawczej. Był autorem unikatowych w kraju psychologicznych badań eksperymentalnych, prowadzonych we współpracy z TVP, nad wpływem struktury mediów audiowizualnych na umysł odbiorcy.

Był autorem, redaktorem i współredaktorem ponad 20 książek oraz ponad 100 artykułów w czasopismach ogólnopolskich i międzynarodowych, w tym renomowanych czasopismach naukowych z tzw. listy fladelfijskiej, z zakresu psychologii poznawczej i neuronauki, metodologii psychologii i komunikowania za pośrednictwem mediów wizualnych.

Jego osiągnięcia naukowe były wielokrotnie nagradzane, otrzymał m.in. Nagrodę im. Władysława Witwickiego, Polskiej Akademii Nauk za wybitne osiągnięcia naukowe w 2016 roku w dziedzinie psychologii; Nagrodę Teofrasta za najlepszą naukową książkę psychologiczną w roku 2013 („Imagia, w kierunku neurokognitywnej teorii obrazu”); Nagrodę Polskiego Towarzystwa Neuropsychologicznego „Copernicus Prize 2012”, za wyróżniające osiągnięcia w rozwoju neuronauki w Polsce.

Był cenionym wykładowcą, wyróżnianym przez swoich studentów m.in. honorowymi tytułami Mentor Roku, Osobowość Roku, a w roku 2011 za „postawę wzbudzającą szacunek oraz uznanie studentów” otrzymał także miano „Wykładowcy Roku”, nadane przez Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej. Prowadził zajęcia z psychologii percepcji, uczenia, pamięci, myślenia, decyzji, psychologii eksperymentalnej, poznawczej psychologii mediów i komunikacji społecznej oraz psychologii procesów poznawczych. Wypromował kilkunastu doktorów.

Obok pracy naukowo-dydaktycznej podejmował zadania organizacyjne, m.in. kierował Ośrodkiem Psychologicznych Analiz Komunikowania Społecznego, był Prezesem Stowarzyszenia Rodzin Dzieci z Uszkodzeniem Mózgu w Lublinie, Przewodniczącym Zespołu Stałego Ekspertów Narodowego Centrum Nauki w dziale nauk humanistycznych, społecznych i o sztuce, członkiem Komitetu Psychologii Polskiej Akademii Nauk oraz Agencji Stolicy Apostolskiej do Spraw Oceny i Promocji Jakości Kształcenia na Uniwersytetach i Wydziałach Kościelnych (AVEPRO).