Piotr Skubiszewski urodził się 27 sierpnia 1931 r. w Borzykowie. Kształcił się na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu (studia ukończył w 1954 r.). Po czterech latach uzyskał doktorat. Od 1955 r. związany jest z Instytutem Sztuki Polskiej Akademii Nauk, a od roku 1967 z Uniwersytetem Warszawskim. Od tego momentu na stołecznej uczelni kierował pracami Zakładu Historii Sztuki Średniowiecznej, a następnie całym Instytutem Historii Sztuki. W 1973 r. Piotr Skubiszewski został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a dziesięć lat później otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Zajęcia z historii sztuki średniowiecznej prowadził nie tylko w Polsce. Przez długi czas pracował na Uniwersytecie w Poitiers (1981 – 1999), a także wykładał na Uniwersytetach w Upsali (1967) i Kansas City (1975).
Jego zainteresowania badawcze koncentrują się przede wszystkim na rzeźbie gotyckiej (a zwłaszcza twórczości Wita Stwosza) oraz złotnictwie romańskim i ikonografii hagiograficznej. Opublikował ponad 160 prac. Do najważniejszych należą: Rzeźba nagrobna Wita Stwosza (Warszawa 1957), Czara włocławska: Studia nad spuścizną Wschodu w sztuce wczesnego średniowiecza (Poznań 1965), Malarstwo karolińskie i przedromańskie (Warszawa 1973), Sztuka Europy łacińskiej od VI do IX wieku (Lublin 2001).
    Prof. Skubiszewski jest m.in członkiem rzeczywistym Académie Europénne des Sicences, des Arts et des Lettres, oraz Comité International d’Histoire de l’Art w Paryżu, a także członkiem korespondentem Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk (od 1998 r.). Za swoje osiągnięcia naukowe był wielokrotnie nagradzany. Jest doktorem honorowym KUL oraz Uniwersytetu w Poitiers, a także kawalerem Orderu Odrodzenia Polski.