Początki badań w zakresie Muzykologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim rozpoczęły się w połowie XX wieku. W roku 1956, decyzją Władz Uczelni, powołano Katedrę Muzykologii Kościelnej, która w latach 60-tych minionego stulecia została przekształcona w Zakład Muzykologii Kościelnej, a później w Instytut Muzykologii Kościelnej. W roku 1990 Senat KUL podjął decyzję o ustanowieniu nazwy Instytut Muzykologii, która funkcjonowała do 30 września 2019 roku. Z dniem 1 października 2019, w wyniku ogólnopolskiej reformy szkolnictwa wyższego, Instytut Muzykologii przekształcił się w Instytut Nauk o Sztuce. W ramach tego Instytutu prowadzone są obecnie dwa odrębne kierunki studiów: Muzykologia (I i II stopień) oraz Historia sztuki (I i II stopień). Absolwenci studiów magisterskich na kierunku Muzykologia mają możliwość kontynuowania kształcenia w Szkole Doktorskiej KUL.
Instytut Muzykologii w czasie ponad 60-letniej działalności wypracował swój własny profil badawczy i dydaktyczny, którego jakość wielokrotnie potwierdzały certyfikaty wysokiej jakości kształcenia Państwowej oraz Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej. Istotą kształcenia na kierunku Muzykologia (studia I i II stopnia) jest łączenie wiedzy teoretycznej z praktyką muzyczną. Realizacji bogatego programu nauczania sprzyjają bardzo dobre warunki studiów. Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II jest jedyną uczelnią w Polsce, w której studia muzykologiczne są prowadzone dwutorowo: w dziedzinie nauk humanistycznych (nauki o sztuce) i w dziedzinie sztuki muzycznej (dyrygentura, instrumentalistyka, kompozycja i teoria muzyki, wokalistyka). Od roku 2001 zajęcia dydaktyczne odbywają się w nowoczesnych salach wykładowych zlokalizowanych na X piętrze Collegium Jana Pawła II. Poza nowoczesnymi salami wykładowymi do dyspozycji studentów Muzykologii są sale ćwiczeniowe wyposażone w instrumenty (organy piszczałkowe i elektroniczne, pianina, fortepian), biblioteka wraz z czytelnią, aula koncertowa i sala kameralna oraz studio nagrań muzycznych. Katedry naukowe dysponują salami seminaryjnymi wyposażonymi w cenne zbiory podręczne. Studenci mogą korzystać na miejscu z zasobów fonograficznych, źródeł historycznych i unikalnych baz danych.
Profesorowie i wykładowcy związani z KUL-owską Muzykologią (1956-2019)
1. Ks. prof. Hieronim Feicht (1894-1967)
Muzykolog, kompozytor, duchowny katolicki ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy. Założyciel KULowskiej Muzykologii (1956). Wybitny badacz muzyki dawnej specjalizujący się w tematyce muzyki polskiej okresu średniowiecza, renesansu i baroku. Urodził się 22 września 1894 roku w Mogilnie, zmarł 31 marca 1967 roku w Warszawie.
Po ukończeniu nauki w szkole podstawowej w Mogilnie kształcił się w gimnazjum w Krakowie ucząc się jednocześnie gry na organach i teorii muzyki. Studia teologiczne ukończył w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy (1914–18). Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1916. W Krakowie kształcił się muzyczne (organy, fortepian, teoria mujzyki) u B. Wallek-Walewskiego. Naukę kontynuował w konserwatorium lwowskim u M. Sołtysa. W 1922 rozpoczął studia muzykologiczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie u Adolfa Chybińskiego. Doktoryzował się w roku 1925.
Przez pewien czas był asystentem Adolfa Chybińskiego w Wilnie. W niedługim czasie podjął dalsze studia we Fryburgu, gdzie zgłębiał swoją wiedzę w zakresie monodii liturgicznej pod kierunkiem Petera Wagnera (1865-1931). Po powrocie ze Szwajcarii (1930) został profesorem Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. W latach 1932–34 działał w Bydgoszczy, następnie w Krakowie.
W roku 1946 uzyskał stopień doktora habilitowanego na Uniwersytecie Poznańskim a następnie podjął pracę w Zakładzie Muzykologii Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1948–52 był rektorem PWSM. Od roku 1951 wykładał na Uniwersytecie Warszawskim będąc kierownikiem katedry muzyki polskiej. Od roku 1953 prowadził wykłady w Poznaniu. W roku 1956 założył na KUL Katedrę muzyki kościelnej, która z czasem przekształciła się w Instytut Muzykologii. W roku 1954 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1961 zwyczajnego.
2. Ks. prof. dr hab. Bolesław Bartkowski (1936-1989)
Muzykolog, teolog, od roku 1961 duchowny katolicki (zgromadzenie Księży Salezjanów). Urodził się 3 marca 1936 roku w Sarbicach, zmarł 25 marca 1998 w Lublinie. Absolwent Niższego Seminarium Duchownego w Twardogórze (1949-51) i Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Absolwent teologii i muzykologi na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pracę magisterską z muzykologii obronił w roku 1965 (promotor: ks. prof. Hieronim Feicht). W roku 1971 uzyskał stopień doktora, w roku 1982 stopień doktora habilitowanego zaś w roku 1992 tytuł profesora w zakresie muzykologii. W swoich badaniach koncentrował się na polskiej muzyce kościelnej. Od roku 1967 aż do swej śmierci był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (prowadził wykłady m.in. z historii muzyki, hymnologii, stylów muzycznych, metodologii badań muzykologicznych i etnomuzykologicznych). Był promotorem dwóch prac doktorskich i kilkudziesięciu prac magisterskich. Od roku 1984 był kierownikiem Katedry Etnomuzykologii i Hymnologii. W latach 1987-89 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Muzykologii Kościelnej, w latach 1983-87 był prodziekanem Wydziału Teologii, zaś w latach 1989-98 piastował funkcję prorektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Należał do podkomisji muzyki sakralnej przy Komisji Liturgicznej Episkopatu Polski.
3. Ks. Karol Mrowiec (1919-2011)
Muzykolog i kompozytor. Urodził się 24 października 1919 roku w Rudzie Śląskiej. W latach 1930-34 uczęszczał do gimnazjum Księży Misjonarzy w Krakowie, a w latach 1934-38 do Seminarium Internum Misjonarzy w Wilnie, gdzie w maju 1938 roku zdał maturę. Jednocześnie uczył się gry na fortepianie u ks. Leona Świerczka w Krakowie oraz zasad muzyki i harmonii u ks. Wendelina Świerczka w Wilnie. W 1934 roku został przyjęty do Zgromadzenia Księży Misjonarzy. W latach 1938-43 odbył studia teologiczne i filozoficzne w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie. W 1943 roku przyjął święcenia kapłańskie, a w 1945 roku uzyskał stopień magistra teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie na podstawie pracy Nauka Laktancjusza o Trójcy Świętej. Na przełomie 1943/44 rozpoczął prywatne studia muzykologiczne pod kierunkiem Zdzisława Jachimeckiego.
W latach 1947-48 odbył naukę w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Krakowie, uzyskując w 1950 roku świadectwo jej ukończenia. W latach 1948-56 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie: grę na organach pod kierunkiem Józefa Chwedczuka (1948-52), teorię muzyki pod kierunkiem Stefanii Łobaczewskiej (1949-54) oraz kompozycję pod kierunkiem Stanisława Wiechowicza (1952-56). W 1959 roku obronił pracę doktorską "Polska pieśń kościelna w opracowaniu kompozytorów polskich XIX wieku", w 1968 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy "Pasje wielogłosowe w muzyce polskiej XVIII wieku", w 1979 roku tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1987 roku – tytuł profesora zwyczajnego. W 1986 roku został mu nadany tytuł doktora honoris causa Papieskiego Instytutu Muzyki Kościelnej.
W latach 1956-1992 pracował w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 1956 roku jako adiunkt ks. prof. Hieronima Feichta współorganizował nowopowstałą Katedrę Muzykologii Kościelnej, która w 1958 roku została przekształcona w Instytut Muzykologii Kościelnej. W latach 1968-82 pełnił funkcję kierownika Instytutu Muzykologii Kościelnej, w latach 1982-92 pracował jako profesor w tymże Instytucie (od 1990 roku Instytucie Muzykologii) Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jako kierownik IM KUL doprowadził do znacznego rozszerzenia programu studiów w Instytucie i zainicjował badania terenowe nad muzycznym folklorem religijnym w Polsce.
Karol Mrowiec zasiadał w Zarządzie Sekcji Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich, Radzie Naukowej Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego (w latach 1979-81 oraz 1996-2001), Zarządzie Internationale Arbeitsgemeinschaft für Hymnologie (1975-77), Zarządzie Consociatio Internationalis Musiae Sacrae, Radzie Naukowej periodyku Nasza Przeszłość (od 1984), Konsultacji Naukowej kwartalnika Liturgia Serca (od 1995), Komisji Muzyki Kościelnej Archidiecezji Krakowskiej (1965-75) oraz Podkomisji Muzyki Sakralnej przy Komisji Liturgicznej Episkopatu Polski (1967-94). Jest członkiem ZKP od 1964 roku, Towarzystwa Naukowego KUL od 1969 roku, Internationale Arbeitsgemeinschaft für Hymnologie od 1970, Consociatio Internationalis Musiae Sacrae oraz Członkiem Korespondentem Papieskiej Międzynarodowej Akademii Maryjnej w Rzymie (od 1993), należał do International Musicological Society.
Za swe osiągnięcia muzykologiczne oraz kompozytorskie został wyróżniony wieloma nagrodami i wyróżnieniami: I Nagrodą w Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim w Poznaniu za utwór Wóz (1961), odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1972), Złotym Krzyżem Zasługi za działalność dydaktyczną (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1993), Nagrodą im. Brata Alberta Chmielowskiego (1999), a także doroczną Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich „za fundamentalne badania polskiej muzyki religijnej” (2007).
podano za: "Polskim Centrum Informacji Muzycznej", redakcja: Anna Swęda
Film dokumentalny poświęcony ks. Karolowi Mrowcowi (TV KUL)
Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.Prof. K. Górski Urodził się w 1944 w Rakowie, ukończył studia muzykologiczne na KUL oraz dyrygenturę w PWSM w Poznaniu. W latach 1976-1998 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Instytutu Muzykologii KUL. Od roku 1980 wykładał na UMCS – pełnił w Instytucie Muzyki funkcje kierownika Zakładu Dyrygentury Wokalno-Instrumentalnej (1992-1996) i kierownika Zakładu Teorii Muzyki (od 2000 r.). W roku 1993 otrzymał tytuł profesora. Prowadził niezwykle bogatą działalność artystyczną, ponad trzydzieści pięć lat kierując chórami lubelskimi. W roku 1969 reaktywował Chór Akademicki UMCS. Jako dyrygent Chóru Akademickiego KUL (1971-1998) osiągnął niesłychanie wysoki poziom artystyczny, udokumentowany wieloma nagrodami w konkursach, udziałem w prestiżowych koncertach i festiwalach w wielu krajach świata i licznymi nagraniami. Wielokrotnie koncertował dla Ojca Świętego Jana Pawła II w Polsce, w Rzymie oraz w Ziemi Świętej. W roku 2001 założył przy Wydziale Artystycznym zespół wokalno-instrumentalny Camerata Lubelska, z którym realizował własne unikatowe projekty muzyczne. Odnalazł w archiwach wiele nieznanych utworów kompozytorów polskich XVII i XVIII wieku, które następnie opracował i wykonał. Dokonał licznych prawykonań współczesnych kompozycji polskich i zagranicznych. Za wybitne dokonania artystyczne został wielokrotnie nagrodzony.
Ostatnia aktualizacja: 21.11.2019, godz. 20:03 - Miłosz Aleksandrowicz
