Zofia Zdybicka urodziła się 5 VIII 1928 r. w Kraśniku Lubelskim jako córka Feliksa i Heleny z domu Łukasik. W 1948 r. zdała egzamin dojrzałości w Technikum Kupieckim im. A. J. Vetterów w Lublinie. W roku 1956/1957 rozpoczęła studia na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jej profesorami byli m. in. Mieczysław A. Krąpiec OP, Stefan Swieżawski, ks. Marian Kurdziałek, ks. bp Karol Wojtyła i ks. Stanisław Kamiński. 20 VI 1961 r. uzykała tytuł magistra filozofii. Praca magisterska, pisana pod kierunkiem o. prof. M. A. Krąpca miała tytuł O naturze rozumowania redukcyjnego występującego w filozofii bytu. Stopień doktora filozofii uzyskała na podstawie złożonego rygorozum oraz rozprawy doktorskiej pt. Filozoficzne podstawy poznawalności Boga u H. de Lubaca, napisanej pod kierunkiem o. prof. M. A. Krąpca. W marcu 1966 r. podjęła w KUL zajęcia zlecone. Dnia 1 X 1966 r. została zatrudniona na etacie starszego asystenta, a 15 II 1967 r. - adiunkta przy Katedrze Metafizyki. 29 X 1970 r. na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL odbyło się, z wynikiem pomyślnym, kolokwium habilitacyjne Zofii Zdybickiej. Recenzentami dorobku naukowego i rozprawy pt. Próba zbudowania tomistycznej teorii partycypacji byli o. prof. M. A. Krąpiec, ks. prof. K. Kłósak, ks. prof. S. Kamiński i ks. doc. M. Jaworski.

W 1971 r. powołano Zofię Zdybickią na stanowisko docenta, a w 1973 r. powierzono jej kierownictwo nowo utworzonej Katedry Filozofii Religii. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego i stanowisko profesora KUL otrzymała w 1978 r., a tytuł profesora zwyczajnego nauk humanistycznych - w 1988 r.

Zdybicka dopełniała swoje wykształcenie jako research fellow w Yale University (New Haven, USA 1977/1978), w The Catholic University of America w Waszyngtonie (1978) oraz w Katolickim Uniwersytecie w Leuven (1972, 1981, 1984, 1990, 1994, 1995).

Siostra Zdybicka rozwinęłą szeroką działalność dydaktyczną. Jej niejako "koronne" zajęcia to wykłady kursoryczne i monograficzne z filozofii Boga i religii a także proseminarium, seminarium magisterskie i doktorskie z filozofii Boga i religii. Autorka prowadziła też zajęcia z metafizyki, antropologii i etyki. Wykładała ponadto wstęp do filozofii i główne problemy filozofii. Wypromowała około 100 magistrów oraz 28 doktorów.

Zofia Zdybicka pełniła rozmaite funkcje administracyjne w uniwersytecie. W latach 1979-1984 była kierownikiem Sekcji Filozofii Teoretycznej, w latach 1984-1986 - prodziekanem Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej, a w latach 1986-1987 i 1990-1999 - dziekanem tegoż wydziału.

Była (w KUL) wieloletnią przewodniczącą Senackiej Komisji ds. Kontaktów z Instytucjami Naukowymi za Granicą oraz członkiem Komisji Wydawniczej, ds. Nauki, Młodzieżowej oraz Lokalowej. Była członkiem Zarządu Towarzystwa Naukowego KUL, współredaktorem "Roczników Filozoficznych" z. 2, jest członkiem Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II KUL, redaktorem działu "Filozofia religii" w Encyklopedii Katolickiej, członkiem komitetu naukowego Powszechnej Encyklopedii Filozofii, członkiem rady naukowej serii wydawniczej "Biblioteka Filozofii Realistycznej".

Jest członkiem następujących stowarzyszeń naukowych: Komitet Nauk Filozoficznych PAN (1987-1989), Polskie Towarzystwo Filozoficzne, Towarzystwo Naukowe KUL, American Bibliographical Institut, Societas Internationale St. Thomae Aquinatis, Pontificia Academia Sanctae Thomae Aquinatis, Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu - Oddział Societa Internazionale Tommaso d'Aquino (członek założyciel).

Zofia Zdybicka organizowała wiele spotkań naukowych. Przede wszystkim zorganizowała Światowy Kongres Filozofii Chrześcijańskiej w Lublinie nt. "Wolność we współczesnej kulturze" (20-25 VIII 1996) - kongres, który zgromadził ponad 300 uczonych z 30 krajów całego świata. Ponadto zorganizowała bądź współorganizowała wiele innych sympozjów, m. in. Międzynarodowe Sympozjum Filozoficzne w Krakowie (1978), Międzynarodowe Kolokwium nt. "Wspólne korzenie chrześcijańskie narodów Europy" (Rzym 1981), Międzynarodowe Sympozjum Antropologiczne nt. "Dramat osoby i natury" (Lublin 1984), Ogólnopolskie Sympozjum nt. "Zadania filozofii w kulturze współczesnej" (Lublin 1986), Sympozjum nt. "To, co Boskie i to, co ludzkie w kulturze chrześcijańskiej" (Lublin 1987), Sympozjum nt. "Religia a sens bycia człowiekiem" (Lublin 1992).

Wygłosiła referaty i odczyty na wielu konferencjach, sympozjach i kongresach o zasięgu nie tylko krajowym, ale i międzynarodowym a nawet światowym (m. in. Bergamo, Mediolan, Rzym, Neapol, Waszyngton, Ottawa, Bruksela, Baltimore, Edmonton, Montreal, New Haven, Waterbury, Chicago, Praga, Paryż, Leuven, Louvain la Neuf, Brześć oraz wiele miast w Polsce).

Kolejnym miejscem aktywności Zofii Zdybickiej są struktury Kościoła Katolickiego w Polsce. Od 25 IX 1948 r. jest członkiem Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego. W latach 1963-1983 i 2001-2007 była członkiem Rady Generalnej zgromadzenia, a w latach 1983-2003 Przełożoną Centrum Lubelskiego tegoż zgromadzenia.

Uczestniczyła w pracach Prymasowskiej Rady Społecznej (1986-1990) oraz w Komisjach Episkopatu Polski ds. Kultury, ds. Nauki Katolickiej, ds. Dialogu z Niewierzącymi, oraz w Komisji "Iustitia et Pax". Była też konsultorem Rady Naukowej Episkopatu Polski.

Praca naukowo-dydaktyczna Zofii Zdybickiej, jej zaangażowanie w organizację życia naukowego i poczucie odpowiedzialności za kształt kultury były kilkakrotnie nagradzane. Zdybicka otrzymała Złoty Krzyż Zasługi (1978), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2000), nagrodę Rady Naukowej "Życia i Myśli": "Książka Roku" (1978) tytuł "Woman of the Year 1998" (American Biographical Institute, INC.) i Nagrodę Rektora KUL (1996). W roku 2014 została laureatką Nagrody im. Idziego Radziszewskiego, przyznawanej corocznie przez Towarzystwo Naukowe KUL (zob. galerię).