W Katedrze Homiletyki realizuje się badania związane z przedmiotem zainteresowana homiletyki fundamentalnej, materialnej i formalnej.

W zakresie homiletyki fundamentalnej Katedra w swoich badaniach zajmuje się przede wszystkim teologicznymi podstawami przepowiadania, liturgią jako miejscem i źródłem przepowiadania słowa Bożego, posoborową teologią homilii oraz recepcją współczesnej nauki Kościoła o homilii w polskim przepowiadaniu homilijnym. Wiele prac badawczych poświęcone jest także wypracowaniu konkretnych sposobów realizacji wezwania Kościoła do podjęcia nowej ewangelizacji.

W zakresie homiletyki materialnej badania prowadzone w Katedrze Homiletyki skupiają się wokół treści przepowiadania homilijnego, od której w głównej mierze zależy zbawcza moc homilii. Chodzi tu z jednej strony o wierność podstawowym źródłom, jakimi są Biblia i liturgia, a z drugiej o taki sposób przekazu treści, który będzie zgodny z nauczaniem Kościoła o homilii oraz dostosowany do kulturowych wymogów współczesności. Należy podkreślić, że polska homiletyka materialna ciągle wymaga dopracowania i całościowego ujęcia. Przepowiadanie homilijne w Polsce jest w swej treści często pozbawione elementu teologicznego i cechuje się dużym stopniem ogólności. Dlatego w ramach Katedry wypracowuje się treści współczesnego przepowiadania homilijnego. Katedra zajmie się także opracowaniem zasad kaznodziejskiej interpretacji homilijnych źródeł. Wiele prac badawczych poświęcone jest homiletycznej teorii i praktyki wybitnych kaznodziejów polskich. Katedra prowadzi także badania nad współczesnym kaznodziejstwem związane z wiernością kerygmatowi ważniejszych perykop ewangelicznych.

Prace badawcze prowadzone w zakresie homiletyki formalnej dotyczą sposobów przepowiadania słowa Bożego, w tym wykorzystania współczesnych form przekazu wiary oraz wypracowania języka kaznodziejskiego. Celem tych badań jest wypracowanie sposobów atrakcyjnego i skutecznego przekazu słowa Bożego. W tym dziale badań Katedra odwołuje się także do retoryki, aczkolwiek nie w jej klasycznej odmianie, lecz w postaci teorii komunikacji.  Prowadzone tutaj badania koncentrują się na kazaniu jako wydarzeniu komunikacyjnym i na komunikacyjno-interakcyjnym wymiarze formacji kaznodziei.

     Plan badań na najbliższe lata obejmuje kontynuację i pogłębienie wyżej wymienionych tematów. Ponieważ homiletyka ma charakter interdyscyplinarny Katedra w swoich badaniach odwoływać się będzie także do osiągnięć nauk teologicznych (biblistyka, dogmatyka, liturgika) i humanistycznych (psychologia, pedagogika, socjologia, filozofia). Chodzi o uprawianie homiletyki w jej kontekście. W badaniach naukowych Katedra Homiletyki skupi się jeszcze bardziej na poszukiwaniu sposobów dotarcia z orędziem Chrystusa – Pana, Zbawiciela i Mesjasza do współczesnego człowieka, wierzącego i zdechrystianizowanego. W czasach nowej ewangelizacji bowiem nie wystarczy powielanie modelu duszpasterstwa masowego i ograniczanie się wyłącznie do głoszenia kazań z ambony do zgromadzonych w kościele wiernych. Nowa sytuacja życiowa Polaków, proces dechrystianizacji, zmieniająca się ludzka moralność, mentalność, problemy i potrzeby domagają się nowych sposobów mówienia o Jezusie Chrystusie.