Ks. Antoni Szymański (1881-1942)
REKTOR (07.12.1933-09.10.1942)
PEŁNIĄCY OBOWIĄZKI REKTORA (23.02.1922-21.06.1922, 17.04.1925-17.06.1925)
WICEREKTOR (14.02.1922-23.02.1922, 08.06.1924-17.04.1925, 17.06.1925-05.11.1926)
Urodził się 27 października 1881 r. w Praszce k. Wielunia. Szkołę średnią ukończył w Częstochowie. Studiował w Diecezjalnym Seminarium Duchownym we Włocławku (1900-1904). Po przyjęciu święceń kapłańskich (1904) kontynuował naukę w Katolickim Uniwersytecie w Louvain (1905-1908), studiując filozofię i nauki społeczne. Tam też się doktoryzował na podstawie rozprawy La démocratie chrétienne en France. Przez kolejnych dziesięć lat pracował w Diecezjalnym Seminarium Duchownym we Włocławku jako profesor filozofii i nauk społecznych. Współredagował „Ateneum Kapłańskie”. W 1919 r. uzyskał habilitację na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Od 1918 r. zatrudniony był w KUL. Początkowo jako profesor nadzwyczajny, a od 1924 r. jako profesor zwyczajny. Wykładał na Wydziale Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych, Wydziale Nauk Humanistycznych oraz Wydziale Prawa Kanonicznego. Pełnił funkcję dziekana (1920/1921) i prodziekana (1921/1922) Wydziału Prawa Kanonicznego, dziekana Wydziału Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych (1931-1933), a także wicerektora (1922-1926) i rektora KUL (1933-1942).
W czasie okupacji aresztowany (9 listopada 1939 r.) i więziony na Zamku w Lublinie. Po uwolnieniu wyjechał do Bełżyc, skąd kierował Uniwersytetem. Organizował też pomoc dla pracowników Uczelni i ich rodzin. Brał udział w tajnym nauczaniu w Lublinie oraz Krężnicy.
Jego zainteresowania skupiały się na katolickiej nauce społecznej, polityce ekonomicznej, filozofii i etyce. Opublikował m.in.: Uświadomienie katolickie. Przegląd krytyczny literatury religijnokatolickiej (Warszawa 1913), Zagadnienia społeczne (Włocławek 1916), Bolszewizm (Poznań 1921), Ograniczenie urodzin i karalność przerywania ciąży (Lublin 1930), Społeczne znaczenie rozwodów (Lublin 1931), O sprawiedliwości społecznej (Lublin 1938). Poza tym publikował artykuły w „Ateneum Kapłańskim” i „Prądzie”.
Był członkiem Międzynarodowego Związku Badań Społecznych w Malines, założycielem Towarzystwa Wiedzy Chrześcijańskiej w Lublinie, współtwórcą Związku Polskiej Inteligencji Katolickiej, redaktorem miesięcznika „Prąd”, prezesem Rady Społecznej przy Prymasie Polski (od 1933 r.), inicjatorem, a także członkiem założycielem i prezesem (1934-1939) Towarzystwa Naukowego KUL. Za jego kadencji KUL uzyskał pełne prawa państwowe.
Zmarł 9 października 1942 r. w Bełżycach. Spoczywa w Lublinie na cmentarzu przy ul. Lipowej, w jednym grobowcu z ks. Idzim Radziszewskim.
WSPÓŁPRACA
