Rektor KUL w Apelu Jasnogórskim: celem uniwersytetu katolickiego jest formacja wewnętrznie zintegrowanego człowieka

– Formacja wewnętrznie zintegrowanego człowieka, spójnego w myśleniu i działaniu, łączącego w sobie dojrzałą postawę ludzką i chrześcijańską to cel działania uniwersytetu katolickiego – przypomniał na Jasnej Górze Rektor KUL ks. prof. Mirosław Kalinowski, który 6 czerwca 2024 poprowadził Apel Jasnogórski.

Kształtowanie wewnętrznej spójności człowieka może odbywać się na wielu drogach. Jak podkreślił ks. prof. Kalinowski uczelnia katolicka ma stwarzać okazję do równoczesnego i równomiernego rozwoju intelektualnego i duchowego. – W jej murach wiara powinna szukać rozumnego usprawiedliwienia, a umysł winien zostawiać miejsce dla transcendencji, wykraczającej poza wszelkie zdolności poznawcze i będącej źródłem duchowej siły i nadziei – wskazał.

Dodał, że konieczność łączenia tego, co rozumne i duchowe, w imię pełnego rozwoju człowieka, może na uczelni katolickiej stanowić impuls do podejmowania interdyscyplinarnej współpracy między różnymi dziedzinami humanistyki i teologią. Łączenie wiedzy i wiary może także prowadzić do ukierunkowania człowieka na perspektywę życia wiecznego.

Ks. prof. Kalinowski jako przykład wewnętrznie zintegrowanego człowieka przywołał postać studenta teologii KUL, Sługi Bożego Jacka Krawczyka. – Jacek rozumiał, że w pełni człowiekiem może stać się wypełniając do końca wolę Bożą i realizując radykalnie postawę chrześcijanina – podkreślił Rektor KUL. Zadanie, które sobie nieustanie stawiał, brzmiało: „Być naprawdę człowiekiem”.

Po kilku latach studiów, w obliczu śmiertelnej choroby, przyszło mu zdawać najtrudniejszy egzamin z ludzkiej i chrześcijańskiej dojrzałości. Choroba i perspektywa śmierci nie zamknęły go w sobie, ale traktował je jako wielką łaskę, którą chciał służyć innym. Na kilka godzin przed śmiercią, w swej ostatniej notatce napisał: „Szkoda, że nie chcemy być świętymi”.

Jacek Krawczyk zachęcał również do dojrzałego spojrzenia na ludzkie życie, mówiąc: „Aby życie było piękne, trzeba najpierw umieć żyć! A życiem przecież nie jest tylko ta nasza chwilowa egzystencja”. Przykład tego młodego, ale wewnętrznie dojrzałego człowieka, który wszystko w swoim życiu poddał woli Boga, może stanowić inspirację dla pracowników i studentów KUL  do podejmowania intensywnej pracy intelektualnej i duchowej.