Prof. Eero Tarasti, prof. emeritus Uniwersytetu Helsińskiego

 

Profesor wizytujący w Instytucie Nauk o Sztuce i w Szkole Doktorskiej KUL w roku akademickim 2023/2024. Przeprowadził m.in. cykl wykładów „Semiotics and music. Theory and practice”, którego słuchaczami byli przede wszystkim studenci muzykologii i historii sztuki KUL.  

 

Prof. Eero Tarasti - fiński muzykolog, semiotyk i filozof. W latach 1967–75 studiował w Helsinkach muzykologię na uniwersytecie i fortepian w Akademii Muzycznej im. Sibeliusa, a także w Wiedniu (1972) i u J. Févriera w Ecole Normale de Musique w Paryżu (1973), ponadto odbył studia w dziedzinie semiotyki w Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales w Paryżu pod kierunkiem A.J. Greimasa (1974–75) i na Universidade Federal w Rio de Janeiro (1976). W 1978 uzyskał stopień doktora na uniwersytecie w Helsinkach i rozpoczął pracę na uniwersytecie w Jyväskylä, w latach 1979–83 jako profesor nauk humanistycznych, a od 1983 do 1984 profesor muzykologii, od 1984 profesor muzykologii na Uniwersytecie Helsińskim. Założyciel i prezes Suomen Semiotiikan Seura / Semiotic Society of Finland (od 1979) i Musiikki Seura / Music Society przy uniwersytecie w Helsinkach (od 1989), był przewodniczącym Suomen Estetiikan Seura I Finnish Society for Aesthetics (1986–87) i Suomen Musiikkitieteellinen Seura I Finnish Musicological Society (1995–98). Ponadto jest członkiem wielu akademii oraz stowarzyszeń na całym świecie, m.in. International Association for Semiotic Studies (od 1979, w latach 1990–2004 wiceprzewodniczący, 2004-2014 przewodniczący), Academia Europaea (od 1987), Suomen Tiedeseura / Finnish Science Society (od 1998), Conseil Scientifique et Ecole Doctorale Arts Plastiques, Esthétique et Sciences de l’Art na Sorbonie w Paryżu (od 1998), Jugoiztocznoewropejski Centyr za Semioticzni Izsledwanija / South-Eastern European Semiotic Center (od 2000), Istituto Italiano di Scienze Umane w Bolonii.

Autor i redaktor licznych książek z dziedziny semiotyki, wydawanych w ramach międzynarodowego projektu Musical Signification. Zasiada w komitetach redakcyjnych czasopism z dziedziny semiotyki, m.in. południowo-amerykańskiego „DeSignis”, hiszpańskiego „Signa”, estońskiego „Seemiootikee”, litewskiego „Lithuanian musicology” oraz uczestniczy w opracowaniach edycji dzieł wszystkich J. Sibeliusa; współuczestniczył w zorganizowaniu ok. 80 międzynarodowych seminariów, sympozjów i konferencji. Za swoją działalność otrzymał wiele nagród i odznaczeń w Finlandii, m.in. Snellman Palkinto / J.V. Snellman Prize przyznaną przez uniwersytet w Helsinkach (1997), Helsingin Tiedepalkinto / The Science Prize m. Helsinki (1998), medal I klasy Valkoisen Ruusun Ritarikunta / Order of the White Rose (1999) oraz za granicą, m.in. Ordem de Rio Branco w Brazylii (2000), Chevalier de l’Ordre des Palmes Académiques we Francji (2004).

Tarasti jest obecnie najwybitniejszym przedstawicielem semiotyki muzycznej.

[źródło: https://polskabibliotekamuzyczna.pl/encyklopedia/tarasti-eero/]

 

Wybrane monografie:

Ikonit ja kaanonit. Kirjoituksia kulttuuriperinnöistä [pol. Ikony i kanony. Pisma na temat dziedzictwa kulturowego], Ntamo Helsinki 2024;

Sein und Schein: Explorations in Existential Semiotics, De Gruyter Mouton 2015; 

Semiotics of Classical Music: How Mozart, Brahms and Wagner Talk to Us, De Gruyter Mouton 2012; 

Signs of Music. A Guide to Musical Semiotics, De Gruyter Mouton 2002;

Existential Semiotics, Indiana University Press 2001;

A Theory of Musical Semiotics, Indiana University Press 1994;

Myth and Music: A Semiotic Approach to the Aesthetics of Myth in Music especially that of Wagner, Sibelius and Stravinsky, De Gruyter Mouton 1979.