Ks. Andrzej Szostek MIC
REKTOR (01.09.1998-31.08.2004)
PROREKTOR (1992-1998)
Urodził się 9 listopada 1945 r. w Grudziądzu. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w I Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Grudziądzu odbył studia teologiczne i filozoficzne w KUL. Magisterium z filozofii chrześcijańskiej otrzymał w 1969 r. na podstawie pracy Etyka jako nauka empiryczna w ujęciu T. Czeżowskiego i T. Kotarbinskiego, napisanej pod kierunkiem ks. doc. dra hab. Karola kard. Wojtyły. Stopień doktora w zakresie filozofii chrześcijańskiej uzyskał w 1978 r. na podstawie rozprawy Filozoficzne aspekty dyskusji wokół norm ogólnie ważnych we współczesnej teologii pisanej pod kierunkiem, której promotorem był ks. doc. dr hab. Tadeusz Styczeń. Habilitację w zakresie filozofii i socjologii – filozofii (etyki) otrzymał w 1989 r. na podstawie rozprawy. Natura – rozum – wolność. Filozoficzna analiza koncepcji twórczego rozumu we współczesnej teologii moralnej. Wszystkie tytuły uzyskał na Wydziale Filozofii KUL.
Należy do Zgromadzenia Księży Marianów. Pierwsze śluby zakonne złożył 15 sierpnia 1970 r., a wieczyste 15 sierpnia 1973 r. Od 2006 r. jest radnym generalnym. Wyświęcony na kapłana 23 czerwca 1974 r. w Górze Kalwarii.
Pracę w KUL rozpoczął w 1970 r. jako stażysta w Katedrze Etyki, a następnie przeszedł wszystkie szczeble awansu naukowego: asystent (od 1971), starszy asystent (od 1973), adiunkt (od 1979), docent (od 1990), profesor nadzwyczajny (od 1992 r.). Poza KUL wykładał także w Pontificia Universita Lateranese w Rzymie, Uniwersytecie Letnim Polskiego Instytutu Kultury w Rzymie oraz w International Academy of Philosophy w Liechtensteinie. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1997 r. W latach 1992-1998 był prorektorem KUL ds. kontaktów z zagranicą. Od 1993 r. przez dziesięć lat kierował Katedrą Etyki Szczegółowej KUL. 9 maja 1998 r. został wybrany rektorem KUL i pełnił tę funkcję przez dwie kadencje do 2004 r. Od października 2002 r. do przejścia na emeryturę w 2018 r. kierował Katedrą Etyki KUL.
Zainteresowania badawcze ks. prof. Szostka dotyczą takich zagadnień jak: argumentacja w etyce, etyka a antropologia, struktura sumienia, etyka szczegółowa (zwłaszcza znaczenie życia ludzkiego, etyka społeczna), myśl filozoficzna Karola Wojtyły. Opublikował ok. 200 prac, w tym książki: Der Stein um den Menshen (wraz z Karolem Wojtyłą i Tadeuszem Styczniem) (Kevelser 1979), Normy i wyjątki (Lublin 1980), Miłości gdzie jesteś? Medytacje rekolekcyjne (wspólnie z Tadeuszem Styczniem) (Lublin 1986), Natura – rozum – wolność (Lublin 1989, książka została przetłumaczona na jęz. niemiecki i włoski), Pogadanki z etyki (Częstochowa 1993), Wokół godności prawdy i miłości (Lublin 1995). Jest redaktorem księgi pamiątkowej wydanej z okazji osiemdziesięciolecia KUL – Nauka i wiara. 80 lat KUL (Lublin 1999) oraz współredaktorem Codziennych pytań Antygony. Księgi pamiątkowej ku czci księdza Profesora Tadeusza Stycznia (Lublin 2001). Współpracuje z redakcjami: „Ethos. Kwartalnika Instytutu Jana Pawła II KUL”, „Roczników Filozoficznych KUL”, „Zeszytów Naukowych KUL”, „Aletheia. An International Journal of Philosophy”, a także „Rivista di studi sulla persona e la famiglia Anthropotes”.
Jest członkiem Wydziału Filozoficznego Towarzystwa Naukowego KUL, Lubelskiego Oddziału Towarzystwa Filozoficznego, Zarządu Instytutu Jana Pawła II i wiceprezesem Lubelskiego Towarzystwa Naukowego (od 2003). W latach 1992-1997 był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej.
Został odznaczony Orderem Palmes Académiques (2001), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2001), Premium Honorificum Lubelskiego Towarzystwa Naukowego (2003) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013). Jest też laureatem wielu nagród, m.in. Nagrody „Za krzewienie wartości chrześcijańskich w kulturze polskiej”, Nagrody Prezydenta Grudziądza im. Ks. prof. Janusza Pasierba (2001 r.), Nagrody naukowej im W. Pietrzaka (2003), Nagrody Rektora KUL I stopnia (2005), Wyróżnienia Lubelskiego Towarzystwa Naukowego „Resolutio pro Laude Academica” (2005).
WSPÓŁPRACA
